Vorig jaar heb ik veel tijd gestoken in het uitpuzzelen van een voerstrategie en in het vinden van nieuwe stekken. Ook werkte ik voortdurend aan mijn aasaanbieding en paste mijn rigjes aan. Dit jaar hoop ik van deze eerdere investeringen de vruchten te plukken. Er is echter nog een extra dimensie die een rol speelt in al dan niet vangen. Gisteravond viel weer een puzzelstukje op zijn plek. Laat mij u hierover vertellen.

Twee jaar geleden ving ik na een gedegen drie weken durende voorbereiding op 7 april mijn grootste karper tot nu toe op de Vecht. Natuurlijk probeerde ik een jaar later dezelfde aanpak opnieuw. Zonder succes. Later in het jaar wist ik door uitgekiend te voeren op deze stek wel regelmatig wat te vangen maar dus niet meer in April. Ook eergisteravond bleven de wakers, ondanks ruim 2 weken dagelijks voeren, stil hangen.

Op een andere stek op de Vecht ving ik vorig jaar in April na twee weken voeren ook een mooie vis. In de weken daarna heb ik op dezelfde stek, ondanks voortzetten van de aanpak, steeds niets meer gevangen.

April 2018, eenmalig succes op een stek

Onlangs blogde ik over een artikel van Joris Weitjens waarin hij vertelt over uitstapjes die Amsterdamse vissen maken tussen april en juli. Als het water warmer wordt besluiten vissen in deze periode, gedreven door hormonen op zoek te gaan naar geschikte paaigronden. Dit geeft misschien een verklaring waarom een structurele aanpak in deze periode niet goed werkt. Passerende vissen trekken verder, gedreven door vleselijke lusten. Hen binden op je voerstek lukt dus niet.

In het voorjaar lijkt het daarom lastig een stek op te bouwen. Zodra het water opwarmt krijgen vissen het in hun bol. Ze zijn in deze tijd van het jaar met andere zaken bezig. Misschien vang je eens een toevallige passant maar structuur in de aanbeten aanbrengen lukt niet. De vierde dimensie is dus timing. Weten wanneer je op welke stek succesvol kunt zijn. En waar je je de moeite kunt besparen.

Ervaring leert me dat ik op sommige stekken in het voorjaar wel structureel succesvol ben geweest. Even terugbladeren op mijn blog naar april van voorgaande jaren geeft voldoende houvast. Voorlopig ga ik me daarom focussen op deze stekken. Dit lijken plaatsen waar vissen in het voorjaar samenscholen, om van daar hun reis naar de paaiplaatsen te ondernemen. Langdurig voeren heeft nu dus ook niet veel zin. Hiermee moet ik even wachten. Als de vissen er zijn is een korte introductie van mijn boilies voldoende. Ik ga dus opnieuw mijn plannen bijstellen.

Goed, afgelopen weekend is er dus ondanks twee weken voeren niks gevangen. De komende dagen ga ik weer nieuwe pogingen ondernemen, dan op een kansrijkere stek. Met de stijgende temperaturen kan het dan bijna niet mis gaan.

Tot later!