Zo, de vakantie is voorbij, nu is het weer tijd voor belangrijke zaken. Er moet gevist worden. Eerst was het plan om een paar biggen uit de Vecht te trekken maar vanwege het sluis-en-bruggen feest in Weesp krioelde het van de bootjes en waren de beoogde stekken niet bevisbaar.  Daarom werd geswitcht naar penvissen en uitgeweken naar een bewezen water; de polder.

Het nieuwe plan was om op zondagochtend vroeg het benevelde hoofd aan de waterkant leeg te laten waaien en meteen ook maar met de penhengel een paar karpers met obesitas uit het water te kletsen. De avond te voren had ik iets na zonsondergang een paar blikken mais verspreid gevoerd over een stuk sloot van ongeveer 100 meter lengte. Wat vertrouwen-en preoccupatie met het aas kan nooit kwaad.  

Hier alvast een tip voor de meelezer: mocht je ook van plan zijn bij het krieken van de dag te gaan vissen, kijk dan van te voren wel even hoe laat de zon op komt. Om kwart voor 6 stond ik aan het water terwijl de smartphone me ter plekke leerde dat de zon pas om kwart voor 7 op kwam.

Polder bij aankomst

Aangezien ik met een dobber wilde gaan vissen betekende dit dat ik een klein uurtje moest wachten totdat deze zichtbaar was. Gelukkig bood dit me wel alle tijd om de penhengel in elkaar te zetten en om enkele plaatjes te schieten.

Eindelijk vistijd

Als hengel had ik weer de lichte Schreiner glashengel meegenomen, maar dit keer in combinatie met mijn eerste, nu ruim 25 jaar oude molen, opgespoeld met gloednieuw 22/100^ste nylon. Iets zwaarder dan de 16/100^ste van de vorige keer leek me we gepast gezien de karpers die hier rondzwemmen.  Als beetverklikker een ragfijn dobbertje, met een halve meter daarboven een minuscuul stukje schacht van een veer om de lijn te kunnen volgen mocht het pennetje onder schieten. Een Drennan haakje maatje 8 completeerde het geheel. Na deze haak aangeknoopt te hebben knipte ik het overgebleven stukje lijn niet af maar stak dit terug van voor naar achter door het haakoog, knoopte het lijntje in de bocht van de haak vast en knoopte vervolgens een lusje op 4 centimeter onder de haak. Op deze manier had ik een hair vanaf de haakbocht waaraan ik 4 a 5 korrels mais kon bevestigen. De punt van de haak stak ik dan weer door het lusje en hierop nog een korrel mais zodat het lusje er niet af kon glijden. Zie de foto voor het resultaat.

mais aan de hair

Aangezien ik 7 uurtjes eerder op verschillende plekken mais in het water heb gegooid lijkt het me niet zinvol ‘s ochtends weer voerplekjes te gaan maken. Wel voer ik natuurlijk wat korrels bij als ik ergens ga vissen. Voorzichtig een tiental korrels verspreid rond mijn aas trekt meer aandacht dan het propje mais rond mijn haak. Plus dat dit aanwezig witvis ook bezig houdt. Ik ben er van overtuigd dat een karper die in de buurt zwemt mijn aas binnen een half uur wel vindt en anders schuif ik gewoon een stukje op.

Op stek 1 gebeurt aanvankelijk weinig. Het pennetje staat eigenlijk wat te diep maar met het witte volgertje kan ik eventuele aanbeten prima volgen in de schemering. Als ik na een kwartiertje even ophaal om te kijken of er geen planten aan de haak hangen voel ik weerstand. Een flinke kreeft heeft mijn mais beet maar valt van de haak als ik ophaal.

Ik besluit een stukje op te schuiven en laat me zo’n tien meter verder weer in het gras zakken. Deze plek is met name geselecteerd op afwezigheid van bereklauw op de kant. Comfort voor een visser is ook relevant  nietwaar?

Al vrij snel na het ingooien schuift het pennetje onder water, het volgertje glijdt er achteraan en met een ferme beweging sla ik aan. En voel helemaal niets. Terwijl ik het haakje uit de struik achter me peuter vraag ik me af wat dit nou weer was. Een grote voorn wellicht die er met een maiskorrel vandoor wou gaan? Of een lijnzwemmer? Even later heb ik een nieuw rijtje mais op het hairtje geprikt en gooi ik opnieuw in. Nog voor mijn dobbertje kan gaan staan schuift deze weer de diepte in. Het volgertje glijdt erachteraan en iets beheerster tik ik er tegen in.  Dit keer schiet de hengel wel krom maar waar ik op hoop gebeurt niet. Geen gillende slip en enorme kolk. Wat wel enorm is is de brasem die verontwaardigd boven water komt kijken wie hem zopas gepiercet heeft. Wat een joekel weer! Op de kant gaat toch even het meetlint eronder. 63 centimeter. Een nieuwe persoonlijk record! Als ik de brasem met het schepnet terug zet houdt deze zich even dood, half op zijn rug blijft hij liggen. Voorzichtig probeer ik hem een zetje te geven. Dan ineens, met een enorme klets met zijn staart spat hij water in mijn gezicht en schiet onder water.

brasem en oude werpmolen

Ondanks de pas verkregen douche verschijnt er toch een grijns op mijn gezicht. Als in deze sloot graskarpers van een meter zwemmen en brasems van dit formaat, dan zou ik niet verbaasd zijn als karpers er ook ruim over de 20 pond kunnen gaan.

Ik besluit na het gehannes met de brasem en het schepnet weer een stukje op te schuiven. De onrust in het water en op de kant is nooit bevorderlijk voor de vangsten. Een kleine 20 meter verderop meen ik wat kolkjes in het water te zien en dus wordt dit de derde stek. Om aanwezige vis niet te verjagen voer ik aanvankelijk niets bij maar als het even later wat begint te miezeren gooi ik toch wat korrels te water. Tussen de vallende regendruppels valt dit vast niet op. Het eerste half uur gebeurt er, behalve wat gejengel door voorntjes, niks maar ik ben overtuigd dat een aanwezige vis mijn aas gaat vinden. En dan, uit het niets, schiet ineens het pennetje weg en strekt de lijn zich.  Mijn reactie is even snel en er tegenin. Meteen schiet de hengel in een prachtige curve en ontstaat wel een enorme kolk in het water. Dit keer giert de slip het uit en in no–time bevindt de vis zich 20 meter verderop. Dat dit een karper is is meteen duidelijk. Aandachtig gade geslagen door enkele schapen kan ik de vis weer wat dichterbij krijgen en eenmaal onder de hengel schiet ik snel een paar plaatjes. Ik wil een en ander natuurlijk graag delen met mijn volgers en mijn toekomstige ik.

aandachtig gade geslagen door enkele schapen

Schreiner kromgetrokken door spiegel

dril van spiegelkarper

Het scheppen gaat erg voorspoedig, bij de eerste poging schiet de vis er zoals verwacht vandoor, bij de tweede werkt hij zichzelf over het koordje het net in. Eenmaal op de kant kan het meet, weeg-en bewonder ritueel plaatsvinden. Met 74 cm en 9.43 kg gaat deze vis inderdaad al een mooi stuk richting de twintig pond.  Het haakje zit perfect vast en kan ik gemakkelijk uit de mondhoek plukken. Snel schiet ik ook hier enkele foto’s en binnen een paar minuten zwemt de vis het net weer uit en de polder in.

Spiegelkarper 74 cm, 9.43 kg

Spiegelkarper pasfoto

Na het terugzetten doe ik nog een poging op stek 1 maar het is mooi geweest. Behalve wederom een Epke Zonderland act door een flinke kreeft die even aan mijn haak slingert en er vervolgens met een salto van af valt en regelmatige aanvallen van voorns op mijn mais blijft verdere actie uit. Een familie zwaan kwam nog even gedag zeggen en rond half 10 vind ik het mooi geweest, tijd voor koffie en droge kleren.

Familie Zwaan