Twee keer is er dit weekend gevist en twee keer bleven aanbeten uit. Toch is er weer genoeg hoopgevends te melden en er is ook nog wat geleerd. Laat me u even meenemen naar de waterkant.

Afgelopen donderdag voerde ik op twee stekken wat Brown Bastards. Een paar handen in een polderslootje en een flink aantal handen in een plasje in Amsterdam.

Poging 1: zaterdagochtend

Zaterdagochtend werd de poldersloot bezocht. Het had ‘s nachts weer flink gevroren en dat was te zien. Het water was bedekt door een mooi laagje ijs.

winterse polder

Wat u op bovenstaande foto niet ziet is dat er links een afwateringsloot is die een stuk lager ligt en die niet helemaal bevroren is. Deze sloot is 250 meter lang en ligt ingesloten tussen een gemaal aan de ene kant en een overstort aan de andere kant. Het water is dus afgesloten en constant in beweging. 

links richting gemaal

Ik heb afgelopen jaar in deze sloot een groep van 8 karpers zien zwemmen waarvan de grootste richting de 25 pond ging. Ik maakte destijds een paar foto’s en 1 daarvan heb ik vandaag voor de header gebruikt. Deze vissen kunnen niet weg en moeten zich dus ergens in de sloot bevinden. Omdat het water steeds in beweging is verwacht ik dat deze vissen ook nog wel eens wat eten. 

Bij de overstort had ik afgelopen donderdag dus een paar handen blokjes verspreid gevoerd. Door de stroming zou de geur van mijn aas de hele sloot door trekken en geïnteresseerde vissen moeten lokken. Tot zover de denkwijze.

rechts de overstort

Goed, op zaterdagochtend even na 10 uur was ik ter plekke. De ene hengel ging links onder het kantje, de andere rechts tegen de overstort aan. Aan beide hengels viste ik met een blokje Brown Bastard aan de hair en een oplosbaar kousje met kruim er bij.

Na ruim een uur vissen zonder teken van leven besloot ik de boel even te controleren. Dat was maar goed ook want van de rechter hengel, die in de stroming lag, zat de haak om het lood. Dit was ongetwijfeld veroorzaakt door de continue beweging van het water. Van de linker hengel was mijn aas weg. Of een karper het aas van de hair gekauwd heeft is niet te zeggen, het zou zomaar kunnen. Nadat ik beide hengels opnieuw had ingelegd heb ik nog een uur gezeten. Helaas kreeg ik geen aanbeten. Wel heb ik nu kleur op mijn wangen van het zonnetje. 

Bij weggaan heb ik nog maar een paar handjes gevoerd. Misschien kom ik hier binnenkort nog eens terug. Laat de vissen maar wennen aan mijn aas.

Poging 2: zondagmiddag

Op zondag vervolgens was het plan om van 10.00 tot 14.00 uur te vissen in Amsterdam. Toen ik ‘s ochtends vroeg een blik uit het raam wierp en onderstaand tafereel zag besloot ik het vissen toch maar iets uit te stellen.

Het was ondertussen middag toen ik vertrok naar de waterkant. Even na 12.30 was ik ter plekke. Gelukkig was weliswaar 90% van het water bevroren maar mijn stek lag nog open. In de luwte en met het zonnetje op de kant was deze uithoek blijkbaar iets warmer. Hoopgevend!

Even later lagen beide hengels in, links met een roze pop-up boilietje boven het blokje Brown Bastard, rechts met alleen een blokje Brown Bastard aan de hair. Aan beide hengels ook weer een kousje met kruim. 

De nieuwe beetmelders stonden te shinen!

In het ondiepe water voor de kant besloot ik een testje uit te voeren met het PVA-kousje met boiliekruim. Ik kon, als ik daar zo’n kousje voor de kant in het water gooide, mooi in de gaten houden hoe lang het duurde voordat het PVA Mesh opgelost was. Hieronder de foto’s.

het PVA kousje voordat het te water ging

hetzelfde kousje in het ondiepe water

In het ondiepe water was duidelijk te zien dat lucht tussen het boiliekruim zorgde dat het dingetje een beetje omhoog ging staan in het water.

Ik had de camera weggelegd en was van plan om ieder 5 minuten een foto te gaan maken, maar het ging veel sneller dan verwacht. Na 2 minuten viel het kousje ineens om en een paar seconden later was het weg. De PVA Mesh oplostijd is zelfs in ijskoud water maar een paar minuten. Hieronder de foto. Let ook op de pootafdruk van een reiger naast mijn aas. 

Na 2 minuten was het PVA al opgelost.

Een mooi hoopje fijn voer bleef over. Het kruim van mijn bruine boilies viel op de zanderige bodem flink op. 

Al dat geëxperimenteer aan de waterkant maakt wel duidelijk dat ik tijd over had. Ik zat heerlijk in het zonnetje maar aanbeten bleven uit. Toch waren de karpers er wel. Bij het verversen van mijn aas na anderhalf uur schoot er een grote vis weg van mijn stek. En vlak voor ik wegging sprong er zelfs een karpertje een meter of 5 achter mijn aas. Hoopgevend maar dan wel voor een andere keer. 

Dit weekend dus twee keer gevist, in totaal ongeveer 5 uren, en nog niets gevangen. Maar het plezier is weer helemaal terug. Als de karpers niet bijten bijt ik wel door. Komende week ga ik gewoon weer vissen. Hou de site in de gaten!

Tot later!