Vandaag alweer poging 6 van het project waarvan ik het doel omschreven heb als “met doodaas een metersnoek vangen op de Vecht”. Na wat andere verplichtingen ‘s ochtends kon ik rond 12 uur bij de waterkant zijn. Mijn vriendin zou me afzetten op dezelfde plek als waar ik vorige week een aanbeet had gemist. Afgelopen woensdag had ik hier verspreid nog een pondje aasvissen gevoerd. Zo wou ik de snoek wat vertrouwen teruggeven in dood aas op de bodem en laten wennen aan mijn zeevisjes. 

Het was kwart over 12 dat ik de stek naderde en een rood autootje zag staan. Het zou toch niet? Het zou dus wel. Ik zag een stevig ingepakte visser net zijn dode bliek inwerpen. Mijn stek was dus bezet door een andere snoekvisser. Snel moest ik de plannen aanpassen.

Ik ben vervolgens zo’n 250 meter verderop gaan zitten. Op een ponton op de Vecht vond ik een prima plekje. De linker hengel ging met een flinke sardine richting midden. 

‘t ziet er wel mooi uit, of niet?

De rechter hengel liet ik op de stroming de Vecht langs driften.

een meerkoet inspecteert mijn dobber

Ik heb op deze eerste stek anderhalf uur gezeten. Het zag er boven water prachtig uit maar helaas kreeg ik geen beet.

Op een gegeven moment viel het me op dat het rode autootje in de verte verdwenen was. Ik besloot te verkassen. Wellicht had de kerel de moed te snel opgegeven en werd mijn dode aasvis wel van de bodem gepakt. Ik had er tenslotte gevoerd. Ik kon het in ieder geval proberen. Even later lagen beide hengels bij het sluisje waar ik als eerste mijn zinnen op had gezet.

Sluis ‘t Hemeltje bij Nederhorst den Berg

Het was een klein uurtje later dat het rode autootje achter me stopte en de snoekvisser me met een bezoekje kwam vereren. Hij vertelde dat hij uit de buurt van Utrecht kwam en na een weifelende aanbeet hier een snoek had gevangen van 83 cm. Hij liet me de foto’s zien. Meteen moest ik denken aan de voorzichtige aanbeet die ik een week eerder had. Dat kon prima dezelfde vis geweest zijn. Mijn kansen waren ineens een stuk kleiner geworden. De visser had ook nog twee uur aan de overkant van de sluis gezeten en daar helaas geen vis meer kunnen vangen. 

Ik ben na het bezoek tot zonsondergang blijven zitten. Ik bleef hopen dat er nog een metersnoek langs zou komen. Helaas bleek die hoop ijdel. Er is natuurlijk een verklaring maar langzamerhand begin ik toch wat van mijn geduld te verliezen. Misschien wordt het tijd voor een kort intermezzo. Even wat anders om toch weer eens een levende vis in mijn handen te hebben. Ik ga terug naar de tekentafel en hou u op de hoogte!

Tot later!