Hoi! Vandaag was het een heerlijke dag om buiten te zijn. En dus ook om met dood aas op metersnoek te vissen op de Vecht. Ik had een nieuwe stek aan de Vecht uitgekozen. Een versmalling iets ten zuiden van Weesp waar volgens welingelichte bronnen prima snoek te vangen is.
Om 13.00 uur lagen beide hengels in. De linker een paar meter uit de eigen kant op zo’n 2,5 meter diepte, de rechter richting midden waar het ongeveer 3,5 meter diep is. Aan beide hengels dit keer een takel met een sardine. Ik hou vol met de zeevissen.
De wind stond schuin op mijn kant en de zon kwam van achteren. Beter kan het bijna niet. Met een paraplu voor me was het ondanks de temperatuur van slechts 3 graden boven nul prima uit te houden. Uiteraard hielpen wat laagjes kleding ook wel mee. Hieronder een foto van mijn bivak. In de header kunt u mijn uitzicht van vandaag zien.
Het was rond half 3 dat een echtpaar langs wandelde en een praatje met me aan knoopte. Ze vertelden me dat ze om de hoek wonen en dat hier regelmatig joekels van snoeken gevangen worden. Na nog wat vriendelijke woorden liep het stel even later weer verder. Het was nog geen 30 seconden daarna dat de swinger van mijn rechter hengel omhoog ging. Toen de lijn strak liep begon de baitrunner lijn af te geven. Dit alles werd begeleid door een serie piepjes uit de beetverklikker. Dit moest wel een flinke snoek zijn! Ik schakelde de baitrunner slip uit en de zwaardere slip in en haalde vervolgens de hengel achterover. Yes, hangen! Met knikkende knieën drilde ik de vis uit. Dit was mijn eerste vis op een flinke sardine ooit!
Het echtpaar was ondertussen teruggekeerd en stond toe te kijken hoe de vis probeerde te ontkomen. Het was duidelijk een flinke vis maar ik had wel al gezien dat deze de meter nog niet haalt. Na een korte dril had ik de vis in het net en even later op de mat. Na onthaken en meten wou de heer van het stel wel even een foto maken. dat deed hij uiterst bekwaam. Hieronder het resultaat. De grijns geeft mijn blijdschap met deze vis goed weer.
Toen de vis even later weer terug gezet was waren mijn handen gevoelloos. Ik probeerde een nieuwe sardine aan de takel te hangen en dat viel niet mee. Normaal veranker ik de vis ook nog met een lusje draad door de staart maar dit keer sloeg ik dat over. Met mijn gevoelloze vingertoppen zou dit nooit lukken. Ik hoopte maar dat de haken voldoende vast zouden zitten in de vis zodat deze er niet af zou vliegen bij het inwerpen. Ik hield alles bij het ingooien goed in de gaten en het leek goed te gaan.
Nog twee uren heb ik gehoopt op een tweede vis maar helaas bleven verdere aanbeten uit. Bij het indraaien bleek de vis van mijn rechter hengel verdwenen. Twee uur voor joker gezeten dus met deze hengel. Een pijnlijke les voor de volgende keer. Ik moet de vis toch beter vast zetten. Toen ik wegreed gaf de thermometer van de auto aan dat het nog maar 1 graad boven nul was. Toch nog bijna 4 uren gevist ondanks deze lage temperatuur. Niet slecht!
De komende week wordt er overdag weer gewerkt, maar wellicht dat ik volgend weekend opnieuw een poging waag om een metersnoek te vangen. Tot dan!