Mijn droom was het vangen van die onbekende spiegelkarper, lang geleden uitgezet en sindsdien van de radar verdwenen, een oude nomade van open water. Graag een grote vis ook, en dan liefst aan zelf gedraaide boilies. Tjonge wat zou dat mooi zijn! En, beste mensen, als ervaringsdeskundige kan ik u nu vertellen dat het mooi is!. Al sinds de vangst gisteravond zweef ik op een roze wolk. Laat me u het hele verhaal vertellen en beleef het met me mee!

Eerst over de voorbereiding. Twee weken geleden op 24 maart ben ik begonnen met voeren op de Vecht. Ik heb hierover verteld op 30 maart. Aanvankelijk voerde ik flink verspreid een aantal kilo’s mais, hennep en tijgernoten met een kilo boilies, en daarna elke dag ongeveer een pond boilies, steeds op een kleiner gebied. Toen ik na 5 dagen ging vissen ving ik een series brasems en een winde.

Wat ik niet verteld heb, maar wat me wel opviel, was dat de meerkoeten mijn stek met rust lieten. Misschien kwam dat doordat brasems ‘s nachts al het voer weghaalden, maar ik voerde met een mengsel met daarin toch ook grote boilies. Het leek me sterk dat brasems ook 30 mm knikkers opaten. Ik besloot dus door te voeren, maar nu het aandeel harde 24 en 30 mm ballen te vergroten. Ik voerde met een mengsel van grote 24 en 30 mm Number two boilies en 18 en 24 mm oranje boilies. Hieronder het plaatje van deze thuis gefabriceerde knikkers.

Mengsel oranje 18 en 24 mm, bruine 24 en 30 mm voerboilies

Op het IJmeer eerder dit jaar kwamen de meerkoeten al enthousiast aanzwemmen als ik met mijn voertasje verscheen, maar nu, op de Vecht negeerden ze me nog steeds. Elke dag een bevestiging dat er overdag niet veel voer meer te vinden was.

Een ander puntje voorbereiding was dat ik ontevreden was over mijn dunne onthaakmatje. Als je alleen vist is het niet handig als een vis van de mat kan glijden terwijl je de camera pakt, het meetlint zoekt of het onthaaktangetje beet hebt. Verschillende opties heb ik bekeken en uiteindelijk een joekel met opstaande randen aangeschaft. Ik zou me eeuwig schamen als mijn droomvis door mijn toedoen onnodig beschadigd weer teruggezet moest worden. Dat gaat nu niet meer gebeuren. Het dunne matje gaat vast nog wel eens mee, maar als het enigszins kan zal ik dit grote matras meenemen.

mijn nieuwe onthaakmat

Een derde puntje voorbereiding is een recente aanpassing in mijn rigjes. Aanvankelijk viste ik met een gecoate onderlijn waarvan ik uiteindes afstripte zodat bij haak en bij wartel een soepeler stukje ongecoate lijn zorgde dat daar flexibiliteit ontstond. Omdat het water verschrikkelijk helder is wou ik toch liever vissen met een minder zichtbare onderlijn, vandaar dat ik die nu zelf knoop van soepel gevlochten lijn en transparant fluorocarbon. De oude onderlijn staat in de foto op het bovenste plaatje, de nieuwe onder.

Voor zover de voorbereiding. Vrijdagavond moest het dus gebeuren. Mijn plan was rond een uur of 8 aan het water te zitten en het dan tot een uur of 1 ‘s nachts vol te houden. Een serieuze poging dus. Uiteindelijk lag iets voor 8 de eerste hengel in. Aan de haak een 18 mm oranje boilie. De reden? Ik heb vertrouwen in dit formaat boilie in combinatie met een haakje maat 10, en oranje valt, zolang het licht is, meer op dan bruin. Ik viste vlak achter het riet langs de kant op misschien 1.20 meter water. Om 6 over 8 lag ook de tweede hengel in, dezelfde haak en boilie combinatie maar nu een stukje verder. Op aanraden van Pieter v L., die ik 5 maart ontmoette langs de Vecht en met wie ik via Facebook contact hou, bevestigde ik een toploodje. Hierdoor loopt de lijn vanaf de hengeltop meteen naar beneden en is de kans op lijnzwemmers veel kleiner. Minder kans op verstoring van eventuele vissen dus.

Het was nog geen 10 minuten later toen de waker van de rechter hengel op en neer ging. Mijn eerste reactie was ‘brasem”. Terwijl ik naar de hengel stapte begon echter ineens de beetrunner te gieren. Toch karper! Ik trok de hengel krom terwijl de karper er vandoor ging. De vis dook naar rechts achter de rietkraag. Gelukkig vis ik met vier meter lange hengels dus kon ik over het riet contact houden met de vis. Deze besloot toen het diepere water op te zoeken en langzaam kon ik hem terug krijgen richting mijn stek. Eigenlijk zonder verdere problemen liet de vis zich zo het net in dirigeren. Een enorme spiegel!

Even liet ik de vis in het net en moest ik tot rust komen. Ik had hem!!! Mijn droomvis zat in dat net. Snel alles klaargelegd en de vis op de gloednieuwe mat. Het haakje kon ik met een tangetje zo uit de onderlip plukken. De spiegel was 88 centimeter en 17.08 kilo inclusief net. Na aftrek van het natte net bleef er nog 15.71 kilo karper over, 31.4 pond. De man van een toevallig passerend Aziatisch koppel duwde ik de camera in de handen. Hij begreep wat er van hem gevraagd werd en schoot wat plaatjes.

wat een vis

Een paar minuten nadat ik de vis op de mat legde kon ik deze weer terugzetten. Woest schoot het beest tussen de rietstengels door de diepte weer in. Op de mat zijn bedankje voor me. Een flinke lading uitgepoepte boilierestanten.

Mijn boilies nadat ze de karper gepasseerd zijn

Een uur ben ik nog blijven zitten, nagenieten van deze vangst. Ik was klaar voor vanavond. Een 59 centimeter lange brasem die zich verslikte in een boilie mocht wel nog even op de mat en op de plaat. Daarna, rond half 10 ruimde ik op. 

59 centimeter brasem

De karper heb ik gemeld bij de SKP deskundigen. De eerste indruk is dat dit een oude Valkenswaarder is, mogelijk uitgezet voor aanvang van de spiegelkarperprojecten in 1998. Ik hou u op de hoogte! Voor nu een fijn weekend, ik blijf nog even op de roze wolk zitten!

Hier nog een keer de vis, gewoon omdat ie zo mooi is!

De linkerkant van de spiegelkarper, 88 cm, 31.4 pond, ineens is die mat niet meer zo groot.

Tot later!