Gistermiddag had ik een epifanie. Meer dan driekwart van mijn aanbeten komt in de eerste twee uur vissen. Ik kan dus beter twee keer twee uur vissen dan 1 keer vier uur. Soms is het zo simpel. Vanochtend heb ik dus twee uurtjes gevist. Efficiënt en effectief. Korter moet ik niet doen. Als u op “lees verder” drukt kunt u uitvinden waarom niet.
Kwart over 6 ging de wekker. Tot in de puntjes was ik voorbereid. Viskleren lagen klaar. Een fles drinken zat al in de tas, verse rigjes aan de hengels. Zo kwam het dat ik nog geen half uur later de eerste rig te water liet. Met een sneeuwmannetje er aan. Een klein stukje drijvende boilie boven mijn oranje fruit knikkers. Plan was om van 07.00 tot 09.00 te vissen maar ik was dus vroeg. Gelukkig maar!
Snowman presentatie
10 voor zeven lag ook de tweede hengel in. Rond beide rigjes strooide ik een knuist hele en gebroken boilies. Nog geen 2 minuten later stond ik mijn eerste karper te drillen. De vis moet als een raket over mijn stek geschoten zijn, onderweg elk hapje opzuigend. Als een soort grote stofzuiger. Blijkbaar vallen de fruitboilies in de smaak. De felle torpedo bood langdurig weerstand maar kon niet op tegen mijn korte hengels en nieuwe onderlijncombinatie. Met 78 centimeter en geschat zo’n 9 kilogram een sterke IJsselmeerschub.
Ijsselmeerschub van ongeveer 9 kg
Mijn stek was door de vis helemaal op de kop gezet. Toen er in het volgende uur geen aanbeet volgde besloot ik daarom om een meter of 50 op te schuiven. Even naar een plekje waar geen onrust was geweest. Hier had ik de vorige avond ook een paar handen boilies gestrooid. Misschien dat hier ook een vis op me lag te wachten. Even na 8-en lagen beide hengels weer in, wederom ieder voorzien van een stuk of 12 hele en gebroken boilies.
Het was zo rond half negen dat ik besloot op te ruimen. Met 1 vis was ik meer dan tevreden en er moest nog gewerkt worden. Terwijl ik de eerste hengel uit elkaar trok hoorde ik ineens een piep. Een veldmuis? Nee het was mijn beetverklikker. Uit mijn ooghoek zag ik hoe de waker zakte en de lijn slap viel. Een aanbeet! Als de vis een minuut later was gekomen had ik de hengel al op de kant gehad.
Een korte heftige dril later kan ik de grote zus van de eerste vis bewonderen. 82 centimeter en 12,1 kilogram zwaar. Een prachtige schubkarper met een stoere knik in de nek. Zo wil ik ze elke dag wel vangen!
IJsselmeerbeer van 12,1 kg
Na terugzetten blijft ook de tweede hengel op de kant. Alles is nat en vies. Het spul gaat zo de foedraal in. Exact om 09.00 uur schuif ik stinkend naar karper achter de computer. De werkdag kan beginnen. Vanavond weer vissen. Ik heb er zin in! Tot later!