Beste website vrienden. Sinds een paar weken vis ik met een visveiliger systeem en daar wil ik graag iets over vertellen. En dat er ook nog wat mooie vissen mee gevangen zijn maakt het verhaal alleen maar leuker.
Als we eens een vis verspelen, en dat helemaal voorkomen is onmogelijk, dan willen we natuurlijk dat de vis er zo weinig mogelijk hinder van ondervindt. Geen meters draad achter zich aan, geen grote klont lood meeslepen. Daarom heb ik een aantal veiligheidsmaatregelen genomen. Zo vis ik standaard zonder-, of met platgeknepen weerhaak. Het is opvallend hoe vaak een gevangen vis al in het net de haak eruit weet te wurmen als er geen scherpe weerhaak aan zit. Het werkt echt! Mocht de lijn eens breken dan is de kans dus groot dat de vis de haak en alles wat er aan hangt snel kwijt raakt. Maar ik doe meer…
Ik vis vrijwel altijd met inline lood. Dit is een klont lood met een centraal gat er dwars doorheen waarin een kuststof buisje zit. Door dit buisje gaat de lijn waaraan de onderlijn hangt. De wartel van de onderlijn klem je vervolgens vast in het buisje waardoor deze aan het lood vast zit. Het plastic buisje vervang ik tegenwoordig door een zachtere rubberen tube die minder strak in het lood zit. Vast genoeg dus voor de vis om zich te haken, maar als deze met de kop schudt of er vandoor gaat komt het lood los van de tube en kan over de lijn schuiven. Mocht de lijn breken dan schuift het lood dus van de lijn.
Een derde aanpassing die ik sinds kort doe, mits ik niet al te ver weg vis, is de onderlijn niet aan de hoofdlijn knopen maar via een lus bevestigen. Ik zal dit met foto’s laten zien. Aan de hoofdlijn/leader knoop ik een ringetje van ongeveer 5 millimeter doorsnede. Vervolgens schuif ik het lood op de lijn zodat het ringetje tegen de bovenkant van het lood schuift.
De leader doe ik vervolgens door de wartel van de onderlijn, en dan door het ringetje.
Ik duw de wartel vervolgens in het rubberen tubetje in het lood, zodat deze vastklemt. Daarna is het even pielen om de leader mooi strak rond het lood te trekken terwijl de wartel in het rubberen tubetje in het lood geklemd blijft. Het lood hangt nu als het ware in een lus in de lijn. Ook de onderlijn zit aan deze lus en zit dus lichtjes vastgeklemd in het lood.
Bij een lijnbreuk zal een gehaakte vis het lood losschudden, de leader en gebroken lijn glijden door het ringetje en de onderlijn komt vrij. Er blijft dus niets aan de onderlijn hangen waarmee een vis zichzelf kan vastzwemmen en verminken. Enige nadeel van deze montage is dat deze alleen geschikt is als je dichtbij vist, tot een meter of 15 ongeveer. Als je verder werpt vliegt de boel nogal eens in de knoop, of de wartel wordt tijdens de worp uit het lood getrokken.
Afgelopen maandagavond viste ik dichtbij. Aan beide hengels had ik zo’n veilig system geknoopt. Ik had de vorige avond en de ochtend voor het vissen ruim gevoerd dus ik had er zin in. Meestal levert deze tactiek me wel een visje op. Zo ook afgelopen maandag.
De eerste aanbeet kwam al na 3 kwartier. Een erg sterke vis pakte mijn aas, haakte zich, wist eerst even niet waar hij het moest zoeken en knalde vervolgens in een rechte lijn op een obstakel af. Vlak voor het obstakel wist ik de vis te stoppen. Het scheelde centimeters! Even was er een impasse en vreesde ik een tweede krachtsexplosie. Dan zou het geheid verkeerd aflopen. Gelukkig lukte het me om achteruitlopend een beetje marge te pakken. Dat scheelde weinig. Een tweede poging van de vis kwam wel maar nu was het te laat. Ik had twee meter gewonnen en de vis pakte misschien anderhalf. Toen de vis vervolgens besloot af te buigen was het gevaar even geweken. Een flink aantal minuten bleef de vis diep en toen ik uiteindelijk de karper aan het oppervlak zag werd duidelijk waarom deze zo sterk was. De vis was hoog gebouwd en een stuk zwaarder dan gemiddeld. Gelukkig ging alles verder voortvarend en kon ik de vis scheppen.
Ik had net de eerste vis in het schepnet en was mijn onthaakmat aan het klaarleggen toen warempel mijn andere hengel ervandoor ging. Dit was een ander kaliber karper. De vis knalde als een malle heen en weer maar had niet de massa van de eerste. Ik vermoedde een schubkarpertje. Ineens dook de vis recht naar beneden en op me af. Een lading bellen kwam omhoog van de bodem. Waar ging die naartoe? En toen ineens was het over. Mijn lijn kwam in contact met iets scherps op de bodem en brak.
Lijn met rafels
De grote vis in het net had tijdens de dril twee keer geprobeerd er met net en al vandoor te gaan en beide keren kon ik dat ternauwernood voorkomen. Misschien dat me dat ook wel wat afleidde tijdens de dril. Oh wat was ik nu blij met mijn veiligheidssystemen! Maar de grote vis zat nog in het net, was ondertussen de haak al kwijt, en kon nu op de mat. Met een lengte van 78 cm en een gewicht van bijna 11 kilogram een prachtige edelschub!
Na terugzetten viel me op dat de karper een boodschap op de mat had achtergelaten. De gele resten van verteerde boilies hadden het water op de mat gekleurd. Het was duidelijk dat de vis had gesmuld van mijn zoete aas.
Met twee aanbeten binnen het uur was ik heel tevreden. Weten dat de vis die ik verspeelde er weinig last van zou ondervinden was ook een flinke geruststelling. En ik had nog een uur!
De tactiek van kort van te voren flink voeren werkt prima als een stek door veel vissen bezocht wordt. En dat was hier blijkbaar gebeurd. Nog twee schubkarpers ving ik in het volgende uur. De eerste was 74 centimeter, de tweede 84. Beide typische IJsselmeer torpedo’s. Ondanks de grotere lengte was de zwaarste ongeveer 8 kilogram. Het verschil in bouw met de edelschub is duidelijk.
Het probleem van de losschieters lijkt opgelost. De aanpak met het lichtere lood en teruggaan naar mijn originele onderlijntjes lijkt te werken. Zelfs als de dril stevig is zoals vandaag met de eerste vis. Hopelijk juich ik niet te vroeg, maar daar komen we vanzelf achter. Ik ben nog niet klaar met karpervissen!
Tot later