De SKP wedstrijd zal ik er niet meer mee winnen, maar oh wat ving ik gisteren toch een mooie vis. Slechts 2,5 uur zat ik aan de waterkant maar al binnen het uur was de buit binnen. Lees verder voor het laatste SKP-wedstrijd-visverslag.
Om 1900 uur was ik ter plekke. Ruim twintig minuten later had ik beide hengels in liggen. Links weer met een sneeuwmannetje, rechts een standaard aasaanbieding. Beide natuurlijk met de RB15 boilie. Een paar handen gebroken boilies eromheen en het wachten kon beginnen.
Het was ongeveer een kwartier later, even na half 8, toen de linker hengel, die met de snowman-aasaanbieding, krom knalde in de steunen. Snel pakte ik de hengel. De vis kende duidelijk de omgeving als zijn broekzak. Als een raket schoot de smeerlap recht op een paar dukdalven af die zo’n 25 meter verderop stonden. Als hij die zou bereiken was het over. Mijn lijn zou meteen kapot knallen op de scherpe, met mosselen begroeide palen. Met de hand op de spoel was het op een gegeven moment buigen of barsten. Gelukkig kon ik de vis afstoppen. Een grote staart ranselde het oppervlak. De vis knalde weer de diepte in en schoot naar rechts. Door mee te lopen hield ik de uitstaande lijn zo kort mogelijk. Een aantal minuten touwtrekken volgde waarbij ik met knikkende knieën hoopte dat de haak zijn houvast niet zou verliezen. Meerdere keren trok de karper nog met venijn lijn van de spoel. Uiteindelijk lukte het me de vis boven het net te trekken. Mijn grote net met armen van 1,20 meter bewees opnieuw zijn waarde. Binnen!
In het net zat een grote spiegelkarper. Eindelijk! De SKP wedstrijd zou ik er niet mee winnen, maar de hatelijke nul is van het bord. Mijn nieuwe onthaakmat (Trakker Sanctuary oval crib) kwam prima van pas. Met hoge opstaande randen en een zachte bodem kon ik de vis rustig neerleggen zonder kans op beschadiging. Een foto van de linkerkant was snel gemaakt.
De lengte was niet eens uitzonderlijk; 83 centimeter. Met 13,5 kilogram was het echter wel de zwaarste vis die ik dit jaar heb gevangen. Even later liet ik de vis weer vrij. Tot kwart voor 10 ben ik nog blijven zitten. Eén keer mocht ik nog in actie komen toen een brasem zich aan mijn aas vergreep. Deze vis schoot echter in het water weer los.
De karper heb ik gemeld bij de wedstrijdcommissie. Het type lijkt me een zogenaamde Duitser; dik en kaal. Dit type is in Weesp uitgezet in 2002. Door het gebrek aan schubben zal matchen lastig worden maar ik zal de komende dagen een poging wagen. Dit type is ook door andere hengelsportverenigingen uitgezet. Het kan ook best zijn dat deze vis bijvoorbeeld uit Amsterdam komt. Zodra er een match is laat ik het weten.
Na een heel weekend vissen zal ik de komende periode even een stapje terug doen. Er wordt natuurlijk nog wel gevist maar dan korter. Het valt me sowieso op dat als de karpers op mijn voer liggen de aanbeten vaak al snel komen. Uren voor niks vernikkelen zal ik dus proberen te vermijden. Qua voeren heb ik ook nog wat kleine aanpassingen in petto. Daarover zal ik een volgende keer vertellen. Ook komt er deze week nog een verslagje van een ontmoeting aan de waterkant met een fotograaf. Deze man maakt prachtige plaatjes en sommige daarvan mag ik met u delen. Genoeg reden dus om snel weer te komen kijken op mijn blog. Tot later!