Tussen al het voer- en grote-vissengeweld door heb ik afgelopen week een avondje met Mike op hetzelfde afgesloten plasje gevist als waar ik twee weken geleden een visspektakel beleefde. Aanvankelijk was het plan om onze vast IJmeerstek te bevissen maar twee jonge mannen uit Naarden met grootse plannen weerhielden ons er van. Als zij een weekend op onze vaste stek gaan karpervissen en kamperen schuiven wij met lichte tegenzin even op.
De visspektakelstek dus, op het afgesloten watertje. Drie avonden strooiden we duivenvoer en boilies, en daarna maakten we ons op voor een avondje relaxt vissen. ‘s Middags stuur ik Mike een appje, qua weer kon het een stuk minder!
Mike kon na werktijd zo snel zijn penvisspullen niet vinden en dus viste hij met afstandshengels. Ik had naast één afstandshengel wel weer een penhengel mee.
Elke avondje ging er zo’n bak duivenvoer in
Rond 19.00 waren we ter plekke. Al snel ligt mijn afstandshengel op zijn plek en ook Mike heeft al snel zijn eerste hengel in liggen. Ik besluit dan om nog snel even een lichter pennetje aan mijn penhengel te bevestigen. Twee loodjes eronder, even testen hoe hij staat, nog een loodje…
Terwijl ik zo bezig ben en Mike zijn tweede hengel wil inwerpen knalt zijn eerste hengel er al vandoor. Een korte dril volgt en ik mag de bijzonder gekleurde vis scheppen. Terwijl ik klaar sta zie ik ook mijn waker wat op en neer gaan. ‘t Zal wel een brasem zijn. Ik focus me op mijn eerste taak. Zodra deze eerste vis in het net zit pak ik mijn eigen hengel. Verhip, de vis is helemaal van de overkant op me af komen zwemmen, ruim 100 gram lood op sleeptouw nemend, is het dan toch karper! Als ik eindelijk contact heb voel ik even wat rukken en dan rolt de vis van de haak. Ik kan me er niet zo druk om maken. Ik zit nog op een grote roze wolk door mijn megakarper van vorige week. Snel maar even de vis van Mike op de foto. De donkere kleur en het oranje vlekje op de staart doen ons aan een koi-karper denken. Dit is in ieder geval geen normale kleur.
Dan ineens staan er twee jongemannen achter ons. Ze zijn van de karpercommissie van Naarden en vertellen ons dat we in overtreding zijn. De Naardense visvereniging probeert andere karpervissers van hun water te weren door bijvoorbeeld vissen na 17.00 uur te verbieden. Alleen de door hen gekozen ‘happy few’ krijgen een vergunning waarmee ze hier ‘s avonds mogen vissen. Een avondje vissen zoals wij hier, als leden van de Weesper hengelaarsbond, doen mag dus niet. Wij wisten dat natuurlijk niet. Ze controleren onze passen en die zijn verder oké, maar ons wordt verzocht rustig aan te vertrekken.
Dan worden we onderbroken door een aanbeet. Mike vangt zijn tweede schubkarper. Terwijl ik de karper schep weten de heren een brasem die aan een andere hengel van Mike hangt te verspelen. De vis rolt er af. Dit breekt het ijs een beetje. We wisselen wat ervaringen uit over dit en ander water. Mike bietst een vuurtje, we bewonderen wat vangsten op elkaars telefoons en als de mannen uiteindelijk weer vertrekken laten ze ons weten vanavond niet meer terug te komen. Dat beschouwen wij als toestemming om voor deze keer te blijven zitten.
Als Mike vervolgens even later zijn derde karper, een mooie special carp, vangt begin ik hem te knijpen. Wordt mij hier een lesje geleerd? Word ik ingemaakt met boter en suiker? Met de twee brasems die hij tussendoor ook al heeft gevangen sta ik vijf-nul achter…
Mike’s derde karper.
Buurman, die even op bezoek komt, wrijft nog wat extra zout in de wonde. Dat ie toch wel wat meer van mij verwacht had na mijn grote vis van vorige week. Of mijn succes toch toeval was. Ik besluit keihard mijn best te doen ook wat te vangen. Gefocust houd ik mijn pennetje in de gaten. Twee brasems liggen al snel in het netje.
Eén van de twee…
Dan word ik afgeleid door een klein muisje dat vlak voor mijn voeten wat gemorst kruim vindt. Ik pak de camera. Dit moet op de foto. Geduldig poseert het beestje even voor me.
Uit mijn ooghoek zie ik mijn lijn zich weer strekken. Weer een brasem? Terwijl ik aansla stap ik achteruit om de camera weg te leggen. De hengel wordt met een ruk teruggetrokken. Toch karper? Jazeker! Een klein schubkarpertje heeft mijn aas gepakt. Even later ligt ook dit visje in het brasemnet. Een minischubkarpertje. In de week dat ik één van mijn grootste karpers ooit vang, vang ik ook meteen één van de kleinste. ‘t Is weer bijzonder…
Even later zwemt het visje weer en ligt mijn aas weer op zijn plek. De lijn lekker strak. Ik wil een filmpje van het muisje. Een karper moet zichzelf maar haken. En in beide missies slaag ik. Eerst over de karper. De hengel die in het riet ligt wordt ineens krom getrokken. Een karpertje heeft zichzelf gehaakt. Helaas moet er ook een tak of iets dergelijks liggen. Ik voel hoe de vis losschiet, en de haak in iets anders terecht komt. De vis is gevlogen en ik zit vast. Dat kost me een dobbertje. Dan maar focussen op mijn andere missie. Een filmpje van de muis. Daarin slaag ik wonderwel. Hieronder het resultaat.
De kleine knaagdiertjes hebben blijkbaar vertrouwen in me, ik mag ze van heel dichtbij filmen.
Rond 10 uur ruimen we op. Ik was vandaag niet echt scherp, maar ben tevreden met de visjes die we wel gevangen hebben. Dit was een leuk intermezzo, maar het zal voorlopig geen vervolg krijgen. Ik vis vooral avondjes en mijn vrienden van Naarden irriteren door hun regels te negeren lijkt me niet de bedoeling. Tijd voor ander water dus. Misschien wel naar de Vecht? Ik ga er over prakkiseren. Ergens de komende dagen hak ik die knoop wel door. Hoe dat uitpakt leest u in een volgend blog. Tot dan!