“Ik heb het je al duizend keer gezegd”. Bij dat soort uitspraken kun je je afvragen wie nou dom is, degene die het na 1000 keer gehoord te hebben nog niet snapt, of degene die iets wat blijkbaar niet werkt keer op keer blijft herhalen. Zelf ben ik ook niet de slimste. Tijdens drie voorgaande SKP wedstrijden viste ik steeds één dag op de Vecht. Alle drie de keren bleven daar de vangsten uit. Ik weet niet waarom ik nu een ander resultaat verwachtte…
Het item dat mee op de foto moet dit weekend, om te bewijzen dat de vissen ook daadwerkelijk tijdens de wedstrijd zijn gevangen, is een mars. Een twix of snickers mag ook, maar ik koos voor een mars. Onderweg naar de visstek moest ik daarvoor even via een tankstation. Dit item was gelukkig een stuk handiger gekozen dan de lepel van de vorige wedstrijd. Twee minuten later en een euro armer was ik in het bezit van zo’n smakelijk snack.
Zes dagen op rij voerde ik dagelijks ruim anderhalve kilo 24mm RB15 boilies. Gisteravond om 2100 uur lagen de beide hengels in. Vol goede moed kon het wachten beginnen. Stiekem rekende ik toch wel op minimaal twee aanbeten. Rond 11 uur ving ik een enorme brasem. Ik vermoed dus dat het aas van de afgelopen week verdwenen is. Mijn vertrouwen bleef hoog. Een aanbeet van een karper bleef echter uit. Om half twee heb ik mijn spullen opgeruimd. Ondanks de voorbereiding en het vertrouwen weer geen aanbeet.
De mars heb ik zelf maar verorbert. Een veldmuisje kreeg wat boiliekruim. Vanmiddag ga ik onderweg naar stek 2. Resultaten van voorgaande jaren doen vermoeden dat ik daar wat meer kans maak. Morgen zal ik u daarover vertellen. Tot dan!