Dit weekend is weer de jaarlijkse spiegelkarperproject wedstrijd. Wie dit fenomeen niet kent: jaarlijks organiseren de spiegelkarperprojecten een terugmeldwedstrijd: wie in dit weekend een spiegelkarper vangt, of liefst meerdere, en deze fotografeert met in beeld een item dat op het laatste moment bekend wordt gemaakt, kan hiermee leuke prijzen winnen. Hier had ik natuurlijk wel oren naar. Binnen het bestuur van de belangenvereniging verantwoord karperbeheer, waar ik sinds kort deel van uitmaak, is ook een keiharde competitie losgebarsten. Met mijn grote mond beloofde ik de heren dat ik wel even zou winnen. En dus moest er gescoord worden.
Twee dagen voerde ik op een lucratieve stek. ‘s Ochtends ruim anderhalve kilo en ‘s avonds nog eens. Dat je als vader van een tweeling ‘s ochtends rond een uur of 5 aan het voeden bent heeft zo zijn voordelen. Als de flesjes leeg zijn even snel een trui en een paar schoenen aan en naar de waterkant, een emmer voer erin en dan tegen half 7 snel weer onder de dekens voor nog 2 uurtjes slaap. Niemand heeft het door en de stek wordt optimaal geprepareerd.
Deze stek houd ik natuurlijk angstvallig geheim. Ik weet toevallig dat jaren geleden iemand hier al eens de eerste prijs in het SKP-weekend binnen hengelde. Nu en dan een praatje aan de waterkant levert soms nuttige informatie op. Deze persoon vindt het prima dat ik hier vis, zelf vist hij niet veel meer, en dus voelde ik me niet bezwaard dat ik hier een poging waagde.
Gisteravond even na half 7 ‘s avonds lagen beide hengels op de steunen. Let the games begin!
Binnen het uur hadden twee gulzige karpers met bolle buikjes mijn mat bezocht. Duidelijk lagen deze vissen op het voer. Niet letterlijk natuurlijk, maar er was geen twijfel over waar mijn kilo’s boilie gebleven waren. Deze stofzuigers hadden heel wat van die zoete knikkers opgesnoept. Hieronder de foto’s van de beide vissen. Let op de gevulde buikjes en de opvallend oranje staarten. Lengte was respectievelijk 80 en 72 centimeter. Niet de vissen waar ik op hoopte maar altijd welkome gasten tijdens een avondje karperen.
Nummer 1, 80 centimeter, let op de boiliebuik
Nummer 2, 72 centimeter, ook deze had een buik vol boilies
Een uur later. het was ondertussen stevig gaan regenen, was de teller opgelopen naar vier vissen. De laatste twee vissen waren niet zo opvallend gevuld maar vonden mijn gele snoepjes duidelijk wel lekker. De foto’s zijn in het donker genomen, desondanks is duidelijk dat deze niet de opvallende oranje staarten en staartvinnen hadden van de eerste twee vissen.
Nummer 3, 76 centimeter
Nummer 4, 70 centimeter, maar met een opvallend grote staart.
Omdat ik ondertussen geen enkele droge draad kleding meer aan mijn lijf had besloot ik na nummer vier op te ruimen. Die spiegels moet ik dan morgen maar vangen.
Deze visserij is erg efficiënt. Een goed voorbereide voerstek op een drukbezochte stek in een paar uurtjes afromen werkt als een tierelier. Ondertussen staat de teller dit jaar toch al weer op 26 karpers, ondanks dat ik drie maanden geen hengel heb aangeraakt. Helaas blijven de spiegelkarpers wat achter. Zeker op het IJmeer.
Morgen (zondag 27 sept) probeer ik het nog even op de Vecht. Ook hier heb ik al wat dagen gevoerd. In voorgaande jaren wist ik echter met het SKP weekend hier nooit wat te vangen. ‘Fingers crossed’ dat het dit jaar anders gaat. U hoort weer van mij! Tot later!