Hoi! Tussen het matchen, klussen en tuinieren door moet er natuurlijk een update komen. Gisteravond was deel twee van de karper-visvierdaagse. Een voorproefje ziet u in de header. Opnieuw kwam er vis op de mat. Druk op lees verder voor het hele verhaal.
Twee dagen op rij voerde ik wat. Dit keer niet alleen met mijn pittige RB15 boilie maar ook met een flinke lading kleine zoete boilies met een vruchtensmaakje. Mijn grote 25 millimeter RB15 boilies heb ik laten draaien om op de Vecht de brasems te ontmoedigen, maar op het IJmeer, op een stek waar wat meer karper zwemt besloot ik om voor de aantallen te gaan. Kleinere 16 millimeter boilies dus. Veel kleine hapjes in plaats van een paar grote. Bijna anderhalve kilo voer per voerbeurt. Eet smakelijk!
Samen met Mike de stek afromen was het doel. Om 6 uur lagen onze hengels te water. Ik had de westelijke stek, Mike, die uit Muiderberg komt, viste aan zijn vertrouwde oostkant. Terwijl we genoten van het uitzicht op Almere bleek dat ik de goede stek had uitgekozen. Ze kwamen uit de richting Amsterdam.
Uitzicht op Pampus
Het was rond kwart voor 6, mijn aas lag misschien een uurtje op de bodem, toen afwisselend mijn beetverklikkers wat piepten. Eerst de ene, toen de andere en op een gegeven moment allebei. Geen aanbeten, het leek alsof er een school vis op mijn stek zat en beide lijnen beroerde. Zeker een minuut ging dit zo door. En toen ineens, Mike en ik stonden gefascineerd naar mijn hengels te kijken, schoof de waker van mijn buitenste hengel gedecideerd omhoog. Yes! Meteen pakte ik de hengel en trok 4 meter carbon krom op iets in de verte. Een grote kolk maakte daar duidelijk dat iets aan de andere kant het er niet mee eens was. Voorzichtig, ik vis met kleine weerhaakloze haakjes, drilde ik de vis. De lijn onder spanning, geen rare dingen doen, geduld. En zo kwam het dat we een paar minuten later een mooie rijenkarper voor de kant heen en weer zagen cruisen. Het net kon te water. Een minuutje later kon ik de vis er boven trekken en wist Mike het gereviseerde net omhoog te trekken. Binnen!
Terwijl Mike zich om de vis bekommerde legde ik mat, camera en meetmaterialen klaar. Mike schoot bekwaam wat plaatjes.
Rijenkarper van het IJmeer
“Hij kom me bekend voor”, zei Mike. Ik wist het nog niet zeker, maar toen ik thuis de foto’s nog eens bekeek en het gaatje in de bovenste staartlob zag ging ook bij mij een lichtje branden. Juli 2017 wist ik deze karper ook te vangen. Ook toen was Mike erbij. Terwijl ik midden in de nacht deze rijenkarper ving had hij destijds aan mijn andere hengel een kale spiegel er aan. Het verslag kunt u lezen als u hier klikt. De rijenkarper was toen 79 cm en 19 pond. Nu was de vis toch wel een stuk groter. Met 83 cm en 23,4 pond had de vis duidelijk van het goede leven genoten. De enorme lading verteerde fruitboilies die het beestje uitpoepte maakte duidelijk dat de nieuwe boilies in de smaak vielen.
Oranje fruitboilie diarree
De vis is destijds gematcht aan een uitzetting op de Muidertrekvaart in 2001. Hieronder de foto van mijn vorige vangst met de plankfoto.
De vorige vangst en match
Na terugzetten had ik even tijd nodig om de hengel weer in orde te brengen. Een minuut of 10 later lag alles weer naar wens. Terwijl wij vermaakt werden door een koekoek die met wel heel veel passie zijn liedje bleef herhalen hadden wij even tijd om de eerste gezamenlijke vis van het nieuwe jaar te vieren met een speciaal voor dit doel meegenomen lekker koud flesje bier.
Koekoek – koekoek – koekoek
Het was misschien een kwartiertje later toen de waker van mijn andere hengel ineens omhoog knalde. Zie je wel, het was toch een groepje vissen dat op mijn stek rond scharrelde. Met de hand op de spoel liep ik achteruit de schuine dijk op. De vis moest uit een gevarenzone. Gelukkig ging dat zonder problemen. Mike stond weer naast me, netjes op anderhalve meter en niet veel later kon hij opnieuw scheppen. Dit keer was het een schubkarper. Met 68 centimeter een vis met groeipotentie. Mike schoot wederom wat plaatjes.
Schubkarper van het IJmeer, 68 cm
Na twee vissen voor mij was de afspraak dat Mike de volgende aanbeet zou pakken, ongeacht op welke hengel deze zou komen. Ik weet wel wat ik weggeef. Tot 23.00 uur bleven we zitten maar er beet geen vis meer. Desalniettemin was het van de eerste tot de laatste minuut genieten op de aanvankelijk zonnige en later donkere IJmeerdijk. We hebben afgesproken binnenkort dit nog eens over te doen, maar dan te wisselen van stek. Hopelijk zijn dan de aanbeten wat eerlijker verdeeld.
Zon gaat onder boven Amsterdam
Op de terugweg, tijdens de wandeling richting de auto’s kwamen we weer een egel tegen. Het beestje leek ons nog te kennen van voorgaande ontmoetingen. We zien hem hier altijd rondscharrelen. Snel nog even een plaatje.
Voor vanavond staat deel drie van de Karper-visvierdaagse op de planning. Deze stek op het IJmeer krijgt al weer een week dagelijks wat voer. Ik ben heel benieuwd. Morgen volgt weer een verslag. Tot dan!