Na drie dagen voeren was ik er klaar voor. Een eerste keer een paar uurtjes vissen op de nieuwe beoogde ‘grote vissen stek’. Uit ervaring weet ik dat je altijd moet oppassen met te hoge verwachtingen. Een onbekende stek op een groot water, ik heb nog geen idee wat me te wachten staat. Er zijn te veel onbekende variabelen. Ik besluit sowieso om mijn twee zware CJW glashengels mee te nemen. De hengeltoppen moeten omhoog, want anders kom ik zeker in de problemen met mijn lijn over de bovenrand van het talud. Als ik er een vis aan krijg moet ik het water in. Ik moet over de grote keien en daarachter staat een kleine meter water, dus het waadpak moet mee. Geen idee hoe dat gaat tijdens een dril. Proberen dus, een ‘testsessie’!
De ‘testsessie’
Rond 20.00 uur lagen beide hengels op hun plek, het aas van de ene onderaan het eerste talud, de tweede op het diepste punt een meter of 15 verder. Terwijl een ratje me vermaakt met oppeuzelen van stukjes boilie gebeurt er qua verdere actie niet al te veel.
Nu en dan zie ik de hengeltop bewegen, soms een piepje, er zit vis, maar aanbeten blijven uit. Heb ik te ruim gevoerd? Ze pakken mijn aas niet. Of moet ik dichterbij vissen?
Als ik na drie uren opruim kom ik er achter dat de lijn van mijn ene hengel muurvast zit. Ik vermoed dat het lood achter een steen op de bodem geklemd zit. Aan de andere hangt een klont mosselen. Tja, zo vang ik niks.
Een klont mosselen opgevist.
Nou moet ik wel eerlijk zijn, eigenlijk ben ik met die mosselen wel blij. Als mijn stek vol mosselen zit is dit gewoon een voedselbank waar sowieso regelmatig vissen komen. Mijn voer is dan een ‘bonusaanbieding’ voor de vissen, een chocolaatje op het gebak, iets wat ze niet kunnen laten liggen!
Mijn leerpunten:
Niks gevangen, maar ik maak progressie! Een volgende keer moet ik hier net even wat vaker mijn aas controleren. Gewoon weer elke anderhalf uur opnieuw inwerpen zodat ik voorkom dat ik weer een hele avond voor niks zit te wachten.
Verder neem ik de volgende keer een derde hengel mee. Als ik lijnzwemmers zie vis ik blijkbaar te ver. Een derde hengel onder het kantje levert misschien dan wel actie op.
Ook wil ik mijn hengels hoger op de kant hebben staan en meer omhoog richten. De lijn nog hoger van de bodem houden om te voorkomen dat ik vast kom te zitten. Ik twijfel nog over veranderen van inlinelood naar wartellood. Als wartellood vast komt te zitten kan ik het uit de loodclip trekken, zo raak ik niet mijn leader en onderlijn kwijt. Maar even over nadenken… Steenlood is dan misschien nog wel beter.
En tot slot ga ik toch ook wat kleiner voeren. Ik heb 100% vertrouwen in mijn aanpak, maar misschien is het ook wel goed om ook gewoon wat visjes te vangen op deze stek. Ervaring opdoen met over die rotsen naar beneden klauteren bij een aanbeet, staand in het water een vis drillen. Leergeld betalen tijdens de dril van een enorme vis is natuurlijk niet de bedoeling.
Als ik vertrek gaat er weer een paar kilogram boilies te water. Nu grote en kleinere door elkaar. Zo is de kans ook kleiner dat er iets blijft liggen. Een grote vis zal mijn voer wel blijven eten en wat concurrentie van kleinere visjes kan geen kwaad. Wie weet trekt dat zo’n kneiter over de streep om wat gulziger te gaan azen!
Ik strooi ook nog wat kruimels op de kant, ze vinden gretig aftrek. Ik heb er een vriendje bij gemaakt.
Als mijn boilies op de kant zo in de smaak vallen, dan is dat in ‘t water vast ook zo! Tot zover Act II, over een paar dagen deel drie, over hoe de wijzigingen uitpakten en met mijn mooiste vangst ooit! Tot dan!