De verwachtingen zijn dat vissen er na komend weekend voorlopig niet meer in zit. Het gaat flink vriezen en over een paar dagen kan ik op schaatsen potentiële visplekken verkennen. Maar zover is het nog niet. Het water ligt nog open dus heb ik nog maar eens een poging gewaagd een februari-karper te vangen. Om de kans op vis te vergroten heb ik mijn aanpak iets veranderd. Lees verder over de aanpak en de vangsten.

Vorige week viste ik met blokjes Brown Bastard en had ik kousjes met boiliekruim onder de haak gehangen. Ik besloot dat het nog wel wat aantrekkelijker en opvallender kon. Om dat te bereiken had ik dit keer een emmertje voer meegenomen. Dat voer bestond uit een paar handjes zoete mais uit blik, wat boiliekruim en een paar handen Method-mix. Deze Method-mix is gewoon een zak met karperlokvoer uit de winkel. Hieronder hoe dat voer er uitziet.

winter-karper-lokvoer

Een paar samengeknepen handjes voer gooide ik bij mijn aas en een kousje met voer hing ik aan de haak. Ik hoopte dat mijn stek zo wat meer zou opvallen.

en weer een PVA kousje met voer

Als visstek had ik hetzelfde plasje uitgekozen waar ik vorige week ook viste. Ik had toen bij vertrek nog wat voer in het water achtergelaten in de hoop dat eventuele vissen de plek vaker zouden bezoeken.

Rond half 2 ‘s middags lagen beide hengels in. De ene stond voor mijn neus, de andere had ik 30 meter verderop tussen het riet gezet. Zo kon ik twee stekken tegelijk bevissen.

De hengel voor mijn neus

Het was enorm koud, volgens de thermometer was het maar net boven nul. Ik zat zonder beschutting in de oostenwind en probeerde achter mijn vistas weg te kruipen. Met muts en capuchon op, de winterjas tot boven dichtgeknoopt en met handschoenen aan was het net uit te houden.

Behalve wat piepjes door de wind gebeurde er het eerste uur niet veel. Er kwam zelfs geen ijsvogeltje voorbij. Het was rond 3 uur toen de waker voor mijn neus ineens wat omhoog kwam, stopte, en toen nog eens bewoog. Ik dacht aanvankelijk aan een lijnzwemmer maar toen de waker een aantal tellen later weer bewoog besloot ik toch maar eens op te halen. Ik voelde niets maar het blokje boilie was van de hair. Raar, maar ik besteedde er verder niet te veel aandacht aan. Even later zweefde een nieuw beaasde haak met daaraan een nieuw kousje met lokvoer door de lucht richting water en kon het wachten op een aanbeet weer aanvangen.

Een half uurtje later gebeurde hetzelfde, met horten en stoten ging de waker omhoog en dit keer pakte ik meteen de hengel. Meteen voelde ik dat er nu wel wat aan zat. Even hoopte ik op een karpertje in wintermodus maar de weerstand was te laag. Een flinke brasem had het aas gepakt. Na een fotootje mocht de vis weer zwemmen (zie ook de header).

brasem 1

Nu een brasem mijn aas had gepakt wist ik in ieder geval zeker dat het voer dat ik vorige week gestort had op was. En mijn aas en onderlijn waren goedgekeurd. Ik hoopte natuurlijk dat er nog een karper voorbij zou komen, maar toen een uurtje later opnieuw een hortende en stotende aanbeet zich aandiende wist ik het al voordat ik de hengel in handen had. Deze brasem was zo mogelijk nog groter.

basem 2

Ik heb de vis niet gemeten maar schat in dat deze de 60 centimeter wel haalde. Heb ik met mijn Brown Bastard een aas voor superbrasems uitgevonden?

Tegen 6 uur besloot ik op te ruimen. Ik had ruim 3 en een half uur gevist en het gevoel in handen en voeten was al een tijdje verdwenen. Tijd om op te warmen dus.

Het voeren op de Vecht heb ik tijdelijk even stop gezet. Als er een echte vorstperiode komt wacht ik wel even tot deze voorbij is voor ik weer ga investeren. Ondertussen gaan de andere voorbereidingen op het nieuwe seizoen gewoon door. Daarover binnenkort meer! Tot dan!