Vier dagen voerde ik op mijn IJmeerstek. Elke dag zo’n 700 gram zelfgemaakte Spicy Seven boilies en daarbij wat handen “boil in the bag” Brown Bastard kubusjes. Zaterdagochtend om half 6 was ik ter plekke. Kwart voor 6 lagen beide hengels in. Dat was minder dan 10 uur na mijn laatste voerbeurt en het was snel duidelijk dat er karpers op het voer lagen. Helaas ving ik niet elke aanbeet, ik had last van meerdere losschieters bij het karpervissen. Laat me u meenemen naar een ervaring vol voor- en tegenspoed.

Het was nog donker toen exact 7 minuten nadat beide hengels in lagen de rechter er al vandoor knalde. Mijn beetrunner slip gierde het uit.  Vrij snel had ik de hengel in mijn handen maar de vis had al de nodige meters gewonnen. Het voelde meteen goed alleen had ik geen idee waar de vis was. En toen ineens viel de druk weg. Ik draaide een rafelig stuk lijn binnen. Wat een stommiteit. Ik had de vis te gemakkelijk te veel ruimte gegeven en deze had een obstakel bereikt. Lijnbreuk was het gevolg. Hopelijk raakt de vis de weerhaakloze haak snel kwijt.

Na de lijnbreuk kostte het me een aantal minuten om de hengel weer in orde te brengen. Ondertussen had ik de beetrunner slip van de linker hengel die nog in lag uitgeschakeld. Ik wou de vissen geen ruimte meer geven. 

Ik legde de rechter hengel opnieuw in. Hiervoor moest ik langs de kant een tiental meters naar rechts lopen. Toen het aas op de juiste plek lag en de dobber na een paar keer bijstellen weer boven water stond liep ik terug naar mijn rodpod. Daar zag ik tot mijn verbazing dat de stellage scheef stond. Een aanbeet op de andere hengel! Snel pakte ik deze maar helaas was de vis al gevlogen. De beetverklikker stond erg zacht, ik zit normaliter naast mijn hengels, dus luid is niet nodig. Maar daardoor had ik de aanbeet gemist. Twee aanbeten verkloot dus. Balend hoopte ik dat het bij 2 missers zou blijven. Ik had het mis…

Ik zette de boel weer recht en legde het aas weer op zijn plek. De boilie zat er nog aan dus ik kon snel verder vissen. Zes minuten later kreeg ik beet op dezelfde hengel maar weer wist ik de vis niet te landen. Na een korte dril viel ineens de druk weg. Ik draaide snel binnen maar de vis was losgeschoten. Bij inspectie bleek de haakpunt beschadigd. Deze wees naar buiten. Ik besloot een andere onderlijn te bevestigen. Nog steviger balend wierp ik het aas even later weer in. Wat een onrecht.

Een half uur later, het was nu kwart voor 7 kreeg ik weer een aanbeet. Dit keer weer op de rechter hengel, dezelfde als waar ik de eerste vis op verspeeld had. En weer schoot de vis na een aantal tellen los. Mijn onderlijn is prima, de hair ook lang genoeg. Dit moest aan de haken liggen. Bij inspectie bleek deze hartstikke bot. Dit kan natuurlijk gekomen zijn bij contact op de bodem, maar ik vertrouwde de onderlijntjes niet meer.

Gelukkig kreeg ik, terwijl ik de onderlijn verving door een nieuwe, een aanbeet op de linker hengel en dit keer bleef de vis hangen. Een mooi schubkarpertje van 64 cm was de boosdoener. Aanbeet nummer 5 kwam dus op de kant.

Ijsselmeer schubje van 64 cm

Na terugzetten inspecteerde ik de onderlijn en besloot de haak nog even iets scherper te vijlen. Met een nieuwe boilie onder de haak viste ik even later verder. Ook de rechter hengel ging te water met een nieuwe onderlijn er aan.

Even na 7-en kreeg ik weer een aanbeet op rechts. Wat een aanbeten! De moed zakte me echter in de schoenen toen ook deze vis losschoot. Opnieuw was de haakpunt krom. Ik inspecteerde het zakje haken en het bleek dat een flink deel daarvan beschadigd was. Uiteindelijk vond ik een goede haak en besloot daarmee verder te vissen. Ook besloot ik een iets grotere tungsten sinker te bevestigen op de beide onderlijnen. Als het goed is haak ik nu beter in de onderlip en dan is de kans op losschieten wat kleiner. Na 6 aanbeten was het natuurlijk de vraag of er nog meer vissen zouden bijten. Gelukkig bleek dit het geval.

Exact om half 8 kwam de volgende aanbeet en dit keer ging alles goed. Een schubkarper van 72 cm kwam op de kant.

schubkarper 2, 72 cm

Nog geen 10 minuten later kwam de volgende aanbeet en ook nu ging het goed. Opnieuw een schubkarper van 72 cm. Blijkbaar had ik de oplossing gevonden voor de losschieters. 

schubkarper 3, 72 cm

Via de app bracht ik mijn vriendin op de hoogte van de 3 gevangen karpers en van de missers. Hieronder ziet u het berichtje dat ik om 4 over 8 stuurde:

Ik had nog maar net op send gedrukt toen ik wederom een aanbeet kreeg op de rechter hengel. Een flinke vis bleef beuken uitdelen en ik had al snel door dat deze groter was dan de schubjes van eerder. Zou het? Ja het zou! Een prachtige mooie spiegel verscheen aan de oppervlakte. Pas toen ik het net om de vis omhoog trok durfde ik te ontspannen. Binnen!

spiegelkarper 80 cm

80 cm en 10,9 kg was de vis. Terwijl ik de vis op de mat had kreeg ik ineens een aanbeet op de andere hengel. Snel legde ik de spiegel terug in het net en hing deze in het water. Daarna kon ik de andere hengel pakken. De karper zat er gelukkig nog aan en ik kon deze moe drillen. Toen de vis moe was legde ik de hengel met de vis er nog aan terug op de rodpod. Hopelijk zou deze blijven hangen terwijl ik de spiegelkarper ging fotograferen. Even later was de spiegelkarper op de gevoelige plaat vastgelegd. Terwijl ik de spiegel terug zette zag ik dat de schubkarper nog aan de andere hengel zat. Deze kon ik nu rustig scheppen en fotograferen.

schubkarper 74 cm

Een verfomfaaid schubkarpertje dat duidelijk al eens eerder in aanraking was gekomen met een visser kon ik even bewonderen. 74 cm lang was deze vis.

Met vier vissen op een rij leek het probleem gevonden en opgelost. Vlijmscherpe haken en een iets zwaardere sinker zorgden dat de laatste vissen perfect gehaakt zaten.

perfect in de onderlip gehaakt

Het plan was om om 9 uur op te ruimen dus ik had nog een half uurtje. Zou het? En wederom zou het.

Een 11de aanbeet zorgde voor opnieuw spanning op de kant. Een grote vis had de boilie gepakt en knalde er vandoor. Terwijl twee toevallige passanten langs de dijk kwamen aanlopen en bleven kijken kon ik de 11de aanbeet rustig uit drillen. Een super mooie rijenkarper zat aan de haak. Ook dit keer ging gelukkig alles goed. De vis bleef hangen en toen ik het net omhoog trok kon ik weer ontspannen. Eén van de twee voorbijgangers schoot op mijn verzoek een paar foto’s van mij met de vis. Omdat ik de stek graag nog even voor mezelf houd heb ik besloten deze foto zonder achtergrond in de header te verwerken. Hieronder een foto van de vis op de mat. 81 cm en 11,8 kg was deze.

rijenkarper 81 cm

Beide spiegels heb ik bij Joris Weitjens gemeld. Helemaal verguld met de 6 vissen waaronder de twee prachtige spiegels ruimde ik rond 9 uur op. 

Ik baal nog wel wat van de 5 gemiste vissen, maar ben blij dat ik het probleem heb geïdentificeerd en opgelost. Hieronder nog een foto van het terugzetten van de laatste vis. 

de rijenkarper wordt weer vrijgelaten

Tot zover voor nu, als er nieuws is over de spiegelkarpers hoort u weer van me. Dinsdagavond zal ik weer een poging op de Vecht wagen. Ook daarover volgt later weer een update. Tot dan!