Hoi! Snoekvissen is een simpele bezigheid. Je neemt een hengel, een paar stuks kunstaas en gaat varen. Ondertussen sleep je dat kunstaas achter je aan. Voorbereiding is niet nodig, als je genoeg kilometers maakt vang je vast wel wat. En kilometers heb ik gemaakt, dames en heren. Lees in dit verslag hoe ik verschillende tactieken uitprobeerde, een handvol vissen ving en ook nog kennis verwierf waar ik in mijn karpervisserij van hoop te profiteren!
Poging 1
Vorige week dinsdag, 13 oktober, was de eerste keer dat ik na werktijd even met de kano de Vecht op ging. Ik had twee uurtjes tot het donker werd. Meestal peddel ik dan langs de kant, één stuks kunstaas sleep ik dan bijvoorbeeld langs het riet links van de boot, het tweede kunstaasje sleep ik dan aan de andere kant van de kano op het iets diepere deel van de Vecht. Zo vis ik ongeveer vier meter water af. En op de terugweg pak ik de andere kant van de rivier.
Maar soms, als aanbeten uitblijven wil ik ook wel eens wat dieper water opzoeken. Het blijft proberen.
De Vecht is niet een gemakkelijk snoekviswater. Er wordt bijzonder veel op snoek gevist, veelal door corpulente heerschappen vanuit een luie zetel op een gemotoriseerd vaartuig. Ik heb wel eens zes hengels uit zo’n boot zien steken. Wat dat betreft zou je eigenlijk medelijden moeten hebben met de arme snoekjes. Dagelijks zijn er alleen al in en om Weesp zeker 2 of 3 bootjes actief, in het weekend een veelvoud daarvan.
Om heel eerlijk te zijn haal ik zelf meer plezier uit het peddelen dan uit het vissen. Misschien ook wel omdat ik niet zoveel vang. Uiteindelijk wist ik vorige week toch nog een roofvisje te strikken. Het snoekje viel in het net van de haak, dus kon deze snel op de foto en vervolgens zonder aangeraakt te zijn retour.
Het snoekje van vorige week dinsdag.
Poging 2
Vorige week vrijdag besloot ik het eens anders aan te pakken. Waar iedereen op de Vecht sleept met groot kunstaas dacht ik slim te zijn door twee grote dode voorns aan een fireball aan te bieden. Zo’n ‘vuurbal’ is niets anders dan een loodkop met een grote haak waarop je de dode voorn prikt. Deze hangt daardoor horizontaal in het water. Zo’n fireball vis je recht onder de hengeltop. Door heel langzaam te varen boots je een verleidelijk hapje na, het visje zwemt zo langzaam dat zelfs een comateuze snoek de verleiding niet kan weerstaan. In theorie tenminste. Ik wist tijdens twee uren fireballen niets te haken. En omdat je zo langzaam moet varen haalde ik ook geen lol uit het peddelen.
De echte fireball gaat onder.
Poging 3
Afgelopen zondag vervolgens besloot ik met kano en dieptemeter, plus een stel hengels, naar de Gaasp te gaan. Hier wil ik volgend jaar misschien wel eens karpervissen. Snoekvissen met dieptemeter is dan een mooie manier om het bodemverloop een beetje te leren kennen.
Begin van de Gaasp in Driemond.
In twee uur peddelde ik de eerste 2.5 kilometer Gaasp op en neer. Geen enkele vis hapte in mijn lekkers. Ik kreeg wel inzicht in het bodemverloop maar had ook graag een snoek willen vangen. Uit frustratie besloot ik dan maar even het Gein op te roeien. Hier vang ik meestal wel vis. Ook nu was dat zo. Meteen bij het begin van het riviertje klapte een snoekbaarsje op de Salmo Minnow.
Het snoekbaarsje van het Gein.
Op het Gein is het enorm genieten van het uitzicht. Ik schoot wat plaatjes en ving wat vissen. Dit is toch waar vissen om draait.
Genieten op het Gein.
Het eerste snoekje van het Gein.
Met de zon achter me…
Snoekje twee.
Was het uitzicht fenomenaal!
De laatste en grootste, zo’n 65 cm.
Bijna weer thuis.
De komende weken zal ik vast vaker gaan snoekvissen met de kano. Het is heerlijk om na het werk even actief te zijn en uit te waaien. Nog meer kijk ik echter uit naar het karpervissen. Ik heb nog een paar grootse plannen. Deze week nog zal ik mijn nieuwe Vechtstek uittesten. Er wordt dagelijks gevoerd, later in de week meer daarover! Ik spreek u dan weer. Tot later!