Hoi! Ik loop weer eens enorm achter. Er is alweer drie keer gevist in de afgelopen anderhalve week, en ook gevangen. Hoogste tijd voor een kort verslagje.
Als je zoals ik karpers matcht gaat je hart meteen sneller kloppen als er weer eens een spiegel op de kant komt. Zeker als deze de 15 kilo bijna aantikt! Een kleine twee weken geleden overkwam me dat.
Op mijn Vechtstek zat ik mijn wekelijkse twee uurtjes te vissen, dit keer helaas zonder karperaanbeet. Omdat ik zo lekker zat en thuiskomen zonder vangsten ook niet meteen applaus oplevert besloot ik tot een verlenging. Even een half uurtje extra, met een ‘sudden death’ mocht er een mooie vis op de kant komen.
En toen, in het donker kwam de onverwachte aanbeet toch nog, duidelijk van een grotere vis. Na de nodige schermutselingen wist ik de vis in het net te krijgen en bleek het om een vrij kale hoog gebouwde spiegel te gaan.
Ik probeerde de vis in het net naar de onthaakmat te tillen maar dat viel vies tegen. Even controleren of het net niet vast zat. Nee dat was niet het geval. Nog maar eens dan. Met de nodige moeite kreeg ik de vis op de onthaakmat. Dat ie meer dan 10 kg woog was me ondertussen wel duidelijk, maar toen de naald van de weegklok vlak voor de 15 kilo stopte was ik toch wel even stil. 14,88 kg was het oordeel, wat een zwaargewicht!
Zo’n mat foto vertekent nogal, de vis lijkt niet groot, maar beeldt u zich eens in dat deze vis 81 centimeter lang is en ongeveer 35 centimeter hoog…
Het patroon van de schubben bij de staart deed meteen een belletje rinkelen. Deze kwam me bekend voor. Thuis had ik de vis al snel teruggevonden. Het is een bekende voor me, in 2012 uitgezet op de Vecht bij de Zanderijsluis. Dat is de sluis tussen de Vecht en de Spiegelplas. Hieronder de plankfoto gemaakt tijdens het uitzetten.
De vis is na het uitzetten vrij snel deze Zanderijsluis gepasseerd en heeft vervolgens een tijdje op de Spiegelplas gewoond. De karper is vervolgens, zo blijkt uit de vangsten, teruggekeerd naar de Vecht waar hij in 2019, 2020 en 2021 in totaal 4 keer is gevangen, en vertrok daarna waarschijnlijk via de sluis bij Muiden naar het IJmeer. Daar ving ik de vis vorig jaar, toen op 12,9 kg. En nu is ie dus iets zwaarder terug op de Vecht. Hij is dus minimaal vier keer een sluis gepasseerd!
Dat vissen sluizen passeren wisten we al, maar dat een vis dat vier keer doet vind ik toch wel speciaal. Maar goed, ook zonder visdeurbel is dat passeren prima mogelijk. Ze liften mee met boten, of maken gebruik van momenten dat er even wat water ingelaten wordt. Een paar jaar geleden zag ik zo de sluis bij Muiden even open staan. Op deze manier is passeren natuurlijk doodeenvoudig!
Maar ze liften ook gewoon mee met boten. Of dat expres of per ongeluk gaat laten we maar even in het midden. Vismaat Mike zag vorige week zo nog een grote snoek in de sluis liggen wachten tot de deuren open gingen. Hij wist bijgaand filmpje te schieten. Duidelijk te zien is hoe de grote snoek voor de sluisdeur ligt te wachten tot deze open gaat.
De grote karper zwemt weer rond. Wie weet waar hij de volgende keer opduikt. Misschien moet ik de BVK experts maar eens vragen wat het record sluizen passeren is (voor zover bekend natuurlijk).
Nog twee keer viste ik in de week erna op deze stek, maar er kwam geen karper meer op de kant. De eerste keer verspeelde ik nog wel een karper toen het me met mijn verkleumde handen niet snel genoeg lukte de baitrunner uit te schakelen. De vis pakte een meter te veel lijn en bereikte een obstakel. Chagrijnig besloot ik toen meteen op te ruimen. Een paar dagen later wou ik revanche maar bleven aanbeten uit.
Mijn Vechtstek blijf ik regelmatig van voer voorzien. Wie weet komt er nog een keer zo’n speciale vis langs. En ik heb ook nog wat andere troeven achter de hand. Maar daarover een volgende keer meer. Tot dan!