De 11^de poging om op de Utrechtse Vecht karper te vangen zit er op, maar de vlag kan nog niet uit. Na bijna drie weken dagelijks 200 gram boilies gevoerd te hebben was het wachten op een iets warmere dag. Dinsdagmiddag was het zover. De afgelopen week lag de gemiddelde temperatuur onder de 5 graden Celsius. Dinsdag steeg de temperatuur ineens naar 13 graden. Beter voor de visser en misschien ook een stimulans voor karpers om wat actiever te worden. Ik greep mijn kans en plande meteen een lange visdag. Lees verder voor de belevenissen. 

Om half drie ‘s middags zat ik aan de waterkant. Mijn hengels lagen in een kleine opening in het riet. Beide hengels waren beaasd met een “old Russian” boilie, de één lag vlak voor het riet aan de eigen kant op ongeveer anderhalve meter diepte, de ander op ongeveer 7 meter uit de kant. Hier was het 3,5 meter diep. Hier had ik de afgelopen weken gevoerd, haaks op de kant over een strook van ongeveer 10 meter. Even verder stond een paal en daar wilde ik uit de buurt blijven dus de slip stond dicht en ik zat pal naast de hengels. 

Een stel meerkoeten had meer dan gewone interesse voor dit gebied en regelmatig werd er gedoken. De stukjes boilie die ik had bijgevoerd verdwenen stuk voor stuk in deze zwarte drijfkippen. Ook mijn haakaas werd regelmatig gepakt wat resulteerde in gepiep uit de beetverklikker, een hartverzakking bij de visser, gevolgd door teleurstelling en opnieuw moeten inwerpen. Vier keer maar liefst gebeurde dit. Toen werd het donkerder en lieten deze beesten me met rust. Het feit dat ik de afgelopen weken iedere avond in het donker voerde en deze koeten toch mijn aas kenden gaf te denken. Blijkbaar werden de boilies ‘s nachts niet opgeruimd door passerende karpers. Positief nieuws was dat er ook geen kilo’s rottend voer op de bodem lagen en duidelijk was dat in ieder geval één diersoort de nieuwe boilies kon waarderen.

Om kwart voor 8, ik zat ondertussen 5 uur en een kwartier te vissen, ineens een run op de verst gelegen hengel. Ik pakte deze meteen, voelde even weerstand en toen niks. Wat er ook aan zat, het was weer los geschoten. Mijn gevoel zegt dat dit geen karper was maar zeker weten doe ik het niet. Een kwartiertje later was het mijn linker hengel waarvan de waker begon te dansen. Dit keer voelde ik niet eens weerstand. Ik vermoed dat een school brasems mijn stek bezocht en dat er nu en dan een vis achter de lijn bleef hangen. Maar dit kan natuurlijk ook een grote karper geweest zijn die op mijn stek rondzwom. Al met al gaf het de burger weer wat moed.

Tot 22.00 uur ‘s avonds hield ik het vol. Zeven-en-een-half uur non-stop vissen, een unicum voor mij. Ik kreeg nog één keer een dansende waker bij de kant hengel maar ook dit was waarschijnlijk een lijnzwemmer. Geen karper gevangen dus en nog maar 1 keer vissen te gaan in dit project. 

Ik heb toch maar weer een zakje voer achter gelaten, dit keer dichter langs de kant. Ik heb hier de meeste actie gehad, ook al waren het lijnzwemmers. Een volgende keer zal ik met slappe lijnen vissen en later beginnen. Volgens Maarten Wilmink van Gooische Karpers azen karpers op de Vecht met name ‘s nachts, vaak dichtbij de kant en is het de laatste jaren een taaie visserij. Zijn blog kun je hier vinden. Nog één keer ga ik het dit jaar proberen, dan moet alles kloppen, en als dat niks wordt kom ik pas in het voorjaar terug op deze rivier. 

Gegroet