Vind nieuwe plekjes op de Vecht en vang karper. Zo simpel was de doelstelling.
Gisteravond was de vierde en voorlopig laatste poging binnen dit project. Vorige week ben ik op deze vierde stek begonnen met voeren, elke dag een pondje. Rap kwam de bodem van de vriezer in zicht. Ik had gisteren nog maar één kilo Spicy Seven superboilies over en dus moest er gevist worden. Of boilies gedraaid. De keuze was snel gemaakt.
De stek bevindt zich bij Fort uitermeer en is eigenlijk een zijtak van de Vecht. Dit water mag uitsluitend bevist worden door leden van de AWHB. Tijdens een kanotocht vorig jaar zag mijn vriendin hier karpers zwemmen en ik wou er wel eens vissen.
Mijn uitzicht
Om 21.00 lagen de hengels in. Ik heb geconcludeerd dat karpers op de Vecht pas tegen de schemering echt actief worden en dat eerder vissen vooral brasems oplevert. Vroeg beginnen heeft dus niet veel zin.
Er was enorm veel beweging in het water. De temperatuur was vandaag ruim boven de 25 graden geweest en overal zag ik kolken, kringen en deining. Nu en dan hoorde ik ook vissen springen.
Een half uurtje na ingooien ving ik op de linker hengel een brasem. Even later ook rechts een brasem. Beide kon ik in het water onthaken. Weerhaakloos vissen heeft zo zijn voordelen. De onthaakmat bleef schoon en kon ik mooi als ruggensteun blijven gebruiken.
Terwijl ik langzamerhand lek werd gestoken door kleine mugjes begon het te schemeren. De terreur van de insecten nam steeds verder toe. Mijn handen stonden op een gegeven moment gewoon in de fik. Met een flesje koud water probeerde ik het branderige gevoel weg te spoelen maar dit hielp niet echt. Uiteindelijk heb ik ondanks de temperatuur maar neopreen handschoenen uit de vistas aangetrokken en mijn hoody zo ver mogelijk over mijn hoofd dicht geknoopt. Zo weinig mogelijk huid blootstellen en verder niet miepen. Alles voor het hogere doel.
Het was even na 10 uur toen ineens de rechter hengel krom spatte en de beetmelder geluid produceerde. Vanwege een in het water liggende tak en de vele waterlelies had ik de baitrunner niet op de vrijloop gezet en stond de slip vrijwel dicht. Een echte run kon dus ook niet, de vis die er aan zat kon niet op gang komen. Ik greep meteen de hengel om te voorkomen dat deze het water in gelanceerd zou worden. Een stevig robbertje touwtrekken ontstond. De vis probeerde zich uit alle macht tussen de lelies te wurmen en ik probeerde dat tegen te gaan. Flinke kolken ontstonden in de verte en nu en dan kwam een flinke staart boven water. Langzamerhand kreeg ik de overhand en kon ik de vis uit de lelies trekken naar het open water. Hier kon ik de vis rustig laten uitrazen. Steeds weer probeerde deze naar beneden te duiken. Telkens als ik dacht dat de vis het zou opgeven trok deze de hengel weer in een enorme curve en kon ik weer alleen maar pareren. Het duurde zeker een minuut of 10 voordat de vis zich overgaf. Toen ik eindelijk het net om de vis kon trekken kon ik een stevige “Yes!” vergezeld door een Lee-Towers move niet onderdrukken.
Bij zo’n stevige dril is het altijd de vraag hoe de haak zich houdt. Tot mijn tevredenheid zat het kleine haakje maatje 8 perfect in de onderlip en was er verder geen schade. Ik besloot de vis meteen maar te wegen en tot mijn verbazing gaf de unster 12.3 kg aan. Dat had ik niet verwacht. Opnieuw een ruime 20-ponder dus.
De schubkarper, want dat was het, was kogelrond. Het dikkertje was slechts 79 centimeter lang. Het is mij wel duidelijk wie er de afgelopen week dagelijks van de door mij gedekte tafel heeft meegesnoept.
Een paar foto’s maakte ik van de vis op de mat en toen mocht deze weer zwemmen. Ik hield de vis in het water even vast tot deze zich loswurmde en oploste in de schemerige diepte.
79 cm 24,6 pond schubkarper van de Vecht
Na deze vis heb ik het donker nog ruim 2 uren zitten vissen en bloed gedoneerd. Een aantal keren hoorde ik een piep, er zwom nog wel wat groots rond, maar aanbeten kreeg ik niet meer. Even na twaalven ruimde ik op. Drie uurtjes gevist, weer een mooie karper en heerlijk gezeten.
Thuis gekomen schrok ik van mijn spiegelbeeld. Honderden rode bultjes op mijn handen, polsen en gezicht waren de stille getuigen van de wraak die moeder natuur op mij genomen heeft. Ik heb het er graag voor over maar zal volgende keer toch Deet mee nemen.
Ik ben even klaar op de Vecht. Vier stekken getest, twee keer succesvol. Er zijn aanwijsbare redenen waarom de andere twee stekken niets opleverden. Ik heb vier karpers gevangen waarvan één SKP spiegel en 2 twintig plussers, ik ben nu tevreden. Voor de komende dagen en misschien wel weken staan er wat andere plannen op de agenda. Ik zal u hierover zo spoedig mogelijk informeren.
Tot later!