Gisterochtend heb ik gevist op het IJmeer en ik heb de eerste karpers van open water van dit seizoen gevangen! Terwijl mijn drie-stekken-voer-project op de Vecht gewoon doorgaat heb ik de afgelopen dagen in parallel een voerstekje op het IJmeer voorbereid. Drie keer voerde ik met mijn zelfgemaakte 14 millimeter Brown Bastard boilies. De eerste keer een pondje. Dag twee misschien 300 gram en de laatste dag niet meer dan drie handjes. Ik hoef op deze stek karpers niet te lokken. Mijn enige doel is ze te laten wennen aan mijn boilies. De vissen verzadigen voordat ik ga vissen is niet de bedoeling. Vandaar deze opbouw.
Zondagochtend is het 6 uur en nog donker als ik de auto parkeer. De zon komt op om 06.45 uur, een half uurtje eerder wordt het licht. Ik heb dus genoeg tijd om op te bouwen en in te werpen. Tijdens een miezerbuitje zet ik de rodpod klaar en bevestig ik twee dobbers aan de lijn. Ik vis met een standaard zelfhaaksysteem, maar wil de lijn van de bodem houden vanwege de mosselen. Vandaar de twee flinke snoekdobbers boven het lood. Vanaf het lood loopt de lijn nu recht omhoog naar de dobber en van de dobber naar mijn hengel.
Om half 7 ligt de eerste hengel in, 15 minuten later ook de tweede. Beide met een haakje maat 10 en een 14 millimeter boilie onder het lood. Iets verfijnder dus dan afgelopen vrijdag.
Ondanks de regen zit ik heerlijk. Langzamerhand wordt het licht en trekt de regen weg. Terwijl het weer opklaart verbaas ik me over hoe comfortabel en lekker ik hier op de dijk zit op mijn dikke onthaakmat. Een stoeltje is niet eens nodig.
Het is misschien een half uurtje later als ineens de rechter hengel die onder de eigen kant ligt een piep geeft. Uit mijn ooghoek zie ik de dobber onder water schieten. Meteen grijp ik de hengel. Karper! Het kost even moeite om contact met de vis te maken want deze is op me af gezwommen. Even later kromt de hengel zich en ben ik bezig een mooie vis moe te drillen. De spiegelkarper, want dat is het, heeft niet genoeg massa om het me heel moeilijk te maken. De enige angst die ik heb is dat het kleine haakje zal losschieten dus dril ik rustig. Gelukkig is mijn angst ongegrond en na een minuut of drie heb ik het visje in het net en even later op de mat.
Het weerhaakloze haakje zit in de onderlip en kan ik er zo uitpakken. Het gaatje sluit zich meteen. Meten en wegen is een standaard ritueel bij spiegelkarpers net als het fotograferen van de linker flank. 62 centimeter en 5,6 kilogram is de vis.
Even later zwemt het visje mijn net weer uit en verdwijnt in het diepe water.
Ik ben net bezig het slaperige thuisfront via de whatsapp te informeren als ineens de andere hengel alarm geeft. Ook hier zie ik de dobber onder water verdwijnen. Als ik de hengel grijp heb ik meteen contact. Een snelle wilde vis is de boosdoener. Deze schiet van me af, springt boven water uit, probeert op een gegeven moment zelfs op de kop te ontkomen, maar gebrek aan massa zorgt dat ik de vis toch vrij gemakkelijk kan overmeesteren. Even denk ik aan een grote winde, maar het is een torpedovormig schubkarpertje. De vis heeft een opvallend klein bekje en klein staartje. De vis is iets langer dan de spiegelkarper van even eerder, maar duidelijk lichter. 63 centimeter lang is de schubkarper. Ik heb niet gewogen maar de vis haalt de 10 pond zeker niet. Misschien 8?
Het blijft daarna even stil, blijkbaar is het schooltje met vissen van begin 60 centimeter weer verder gezwommen. Na een half uurtje krijg ik nog wat piepen op de linker hengel, maar dat moet een lijnzwemmer geweest zijn, er hangt niets aan de haak.
Exact drie uren blijf ik zitten. Dan vind ik het mooi geweest. De eerste karpers van open water zijn binnen, ik kan er weer even tegenaan! Het zijn meteen ook de eerste vissen op de Brown Bastard boilie. Die is dus goedgekeurd. Ik ben benieuwd of de heren van de SKP de spiegelkarper kunnen terugvinden, als daar nieuws over komt hoort u het meteen. Later deze week weer ‘s avonds een vispoging. De turbo gaat er even op. Tot later!