Hoi! Ik wil u graag bedanken voor uw loyaliteit. Na weken van website-stilte bent u er nog en dat waardeer ik. Hopelijk gaat het vanaf nu weer crescendo. Laat ik daarom beginnen met wat achterstallige vis-updates. Twee visverslagjes heb ik voor u.
Verslag 1:
Anderhalve week geleden viste ik op het IJmeer. Een vaste stek met vaste aanpak. Twee keer voeren in 24 uur en dan een paar uurtjes vissen. Een eerste karper verspeelde ik. De vis was onderweg naar een obstakel maar nog lang niet in de buurt. Toch brak de lijn. Deze moet onder water iets geraakt hebben. Er moet daar op de bodem iets liggen. Ik kon er weinig aan doen…
Twee halve aanbeten vervolgens bleven niet hangen. Tijdens het kopschudden, wat vissen doen nadat ze zich prikken, schoot de haak eruit. Hieronder een filmpje van YouTube waarin te zien is hoe dat kopschudden in zijn werk gaat.
Op deze korte afstand en met vrij strakke lijnen is dat schudden met de kop goed te zien. De waker danst even op en neer en stopt daar al snel weer mee. Gelukkig bleef er ook een karper hangen. Deze kwam op de kant. Een vis zoals er zoveel rondzwemmen op het IJmeer.
Schubkarpertje van ongeveer 77 cm en zo’n 6 kg.
Over die niet gehaakte vissen: ik ben een beetje aan het spelen met mijn lood en hoe strak de wartel daarin gefixeerd zit. Liefst wil je dat de wartel vast zit voor de prik en meteen daarna los komt om te voorkomen dat de vis met het lood de haak eruit schudt. Ik vermoed dat in beide gevallen de wartel te los zat en daardoor er te weinig druk op de haakpunt kwam voor de eerste prik. Het feit dat de wartel bij controleren van de aanbieding uit het lood was losgekomen wijst in die richting.
Een egel die vlak bij me langs kwam scharrelen poseerde in het donker even voor een foto. Gezellig!
Verslag 2:
Afgelopen week besloot ik nog eens het IJmeer te bezoeken. Dit keer met de kano. Twee keer voerde ik ruim, zo’n vijf kilogram boilies en pellets op de rietstek waar Mike en ik dit jaar zoveel succes hadden. Dat Rijkswaterstaat het IJsselmeer alvast op het winterpeil heeft gebracht deed me wel twijfelen. Bijna 30 centimeter minder water dan in de zomer, dat zou met de dalende temperatuur op deze ondiepe stek wel eens te veel van het goede kunnen zijn. En zo bleek.
De enige karperaanbeet kwam van de dieper gelegen hengel. Helaas hier opnieuw een lijnbreuk. Toen ik de hengel pakte was de lijn al doorgesneden op een mossel. De laatste meters lijn die ik binnendraaide zaten vol beschadigingen. Langzamerhand neig ik ernaar om met een voorslag te gaan vissen: 20 meter dikkere draad aan het eind van mijn hoofdlijn om zo mosselen de baas te kunnen. Dat dit alleen kan met een 100% visveilig onderlijn systeem spreekt voor zich. Ik ga er op puzzelen. Lijnbreuk op mosselen heeft me dit jaar al te veel vissen gekost. Ik heb ze niet geteld maar meer dan 10 zijn het er zeker. Ik hoop dan maar dat de vissen de weerhaakloze haak snel kwijt zijn.
Ook dit keer kwam een zoogdiertje me trouwens met een bezoekje vereren. Een rat vond wat kruimels onder mijn hengels en poseerde even toen ik de camera pakte.
En nu? Om plezier in mijn visserij te vergroten heb ik besloten mijn doelstellingen aan te passen. Vangen is niet langer hoofdzaak. Ik wil de komende weken vissen op stekken waar ik niet meer gestoord word door mensen of hun viervoeters. Ik wil kans maken op bijzondere vissen. Ik wil bereikbaarheid omdat mijn vrije tijd schaars is. En dus ga ik naar moeilijk water. Een lading grote boilies is net geleverd. Ik ben er weer helemaal klaar voor. Tot later!
Zakje 27mm boilies