Na de dropshot try-out op vrijdagmiddag kon ik het zondagochtend niet laten. Het weer was fantastisch, er stonden geen verplichtingen op de agenda en de zin was aanwezig. Even op het fietsje naar Muiden dus met de spinhengel in de hand. Die sluis, daar moet wel wat te vangen zijn.

Rond 11 uur was ik ter plekke. Rechts, iets verderop richting IJmeer waren een paar mannen vanuit een bootje aan het snoekvissen met dode voorns.

Rechts snoekvissers in een bootje

En links van me was de sluis.

Links de sluis in Muiden, hier even open…

Al snel had ik de smaak te pakken en als eerste was een klein snoekbaarsje van misschien 20 centimeter de pineut.

Snoekbaarsje

Daarna kwam een flinke serie baarsjes. Ik zal twee foto’s plaatsen, in totaal kwamen er zes op de kant.

baarsje op shad

baarsje op shad 

Na een tijdje namen de aanbeten af. Wel zag ik enkele keren een baars de shad volgen en 1 keer zelfs voor mijn voeten er achteraan zwemmen en deze naar binnen zuigen. Je kunt dit aas zo langzaam vissen dat het ze geen enkele moeite kost om het te pakken. De baarsjes haken lukte echter niet meer. Ook had ik enkele keren de indruk dat ze meer geïnteresseerd waren in het glimmende loodje onderaan de lijn dan in de shad.

De snoekvissers kwamen even buurten, zij hadden nog geen snoek. Wel een paar grote baarzen op maden vertelden ze. Om hun verhaal kracht bij te zetten vingen ze voor mijn neus nog even een mooie baars van een centimeter of 30. Dat formaat had ik vandaag nog niet gevangen.

Ik besloot een ander plekje nog even te proberen. Een sluisje elders in Muiden. 

allemaal aasvisjes onder een boot

Bij aankomst daar viel het me op dat er zo ontzettend veel voorns rondzwommen. Dit is een goed teken. Veel aasvissen betekent in het algemeen ook roofvis. Een paar futen en een ijsvogeltje waren ook van de partij. Allemaal signalen dat ik hier wel eens kansrijk zou kunnen zijn.

Al bij de derde worp knalde er een flinke snoek op de shad. Mijn fluorocarbon onderlijn is een stuk minder gevoeliger voor snoektanden dan gewoon nylon maar het is nog steeds geen staaldraad. Ik was dan ook erg blij toen ik de snoek na een korte dril in het net had. Snel even gemeten en een foto. 67 centimeter was de score. Het haakje zat perfect voorin de bek en kon ik er zo uitpakken. De vis had een kleine beschadiging op zijn flank, een oude wond die aan het herstellen was. Verder was de vis in goede conditie en bij het terugzetten zocht hij meteen het diepe water weer op.

Snoek 67 centimeter

Na terugzetten controleerde ik even de onderlijn en deze had geen zichtbare of voelbare beschadigingen. Ik kon dus verder vissen en probeerde het nog even op dezelfde plek. Meteen had ik warempel weer een flinke vis eraan. Helaas schoot deze na een paar tellen los. Ondanks een serie worpen over en langs de plek van de aanbeet gebeurde er daarna niks meer. Een verenigingscontroleur kwam nog even mijn vispas controleren, maar natuurlijk was alles in orde. 

Na nog wat worpen gaf ik het op deze plek op en ben ik een meter of 20 opgeschoven. Vanaf deze nieuwe locatie gooide ik nog eens richting de plek waar de vis losschoot. Meteen bij de eerste worp was het al raak. Blijkbaar was vissen vanuit een andere richting doorslaggevend. De dril duurde wel langer, deze vis was duidelijk groter. Toch was ook deze snoek kansloos tegen mijn gevlochten hoofdlijn en 31/100 fluorocarbon onderlijntje.

Eenmaal op de kant gaf het meetlint 93 centimeter aan. 

Snoek 93 centimeter

Ook deze vis kon ik bij het terugzetten prachtig volgen totdat hij in dieper water verdween. Een mooi moment om te stoppen. Negen vissen was de score in drie uur vissen, en alle drie soorten roofvis waren op de kant geweest. Een prima visdag weer. Dat dropshot vissen houden we er in!

Vanavond moet er nog gekarperd worden. Ik ben al weer een aantal dagen aan het voeren. Vrijdag daarover meer.