Hoi! Terwijl ik dacht dat alles in kannen en kruiken was en ik nog weken kon doorgaan met mooie vissen oogsten bleek de werkelijkheid toch wat weerbarstiger. Drie keer heb ik nog kort even gevist in de afgelopen anderhalve week, in totaal vier en een half uur. Twee keer gebeurde er niks, de derde keer brak de ene vis de onderlijn en wist een andere vis de haak uit zijn bek te schudden. Geen vangsten dus. Een analyse.

Het blijft een spelletje van aftasten en aanpassen. Vang je niks dan voer je minder, vang je wel dan voer je meer. Zo is in het kort de theorie. Er zijn echter altijd factoren die roet in het eten kunnen gooien. 

Van de week fietste ik na een voerbeurt naar huis toen een enthousiaste man me tegenhield. Een paar weken eerder zag hij me een karper vangen en nu vertelde hij me dat hij op die stek met zijn penhengel een spiegel had gevangen en een tweede vis verspeeld. 

Kijk, als anderen mijn voerplekken gaan afromen dan klopt de theorie qua voerhoeveelheid al niet meer. Een keer niks vangen zegt dan niets over het aantal vissen dat van mijn voer gegeten heeft. En dus had ik misschien wel meer moeten voeren in plaats van minder. 

Toen ik een paar dagen na mijn vorige vangst tijdens een uur vissen geen activiteit zag besloot ik wat minder te gaan voeren. Weer een paar dagen later viste ik twee en een half uur en had een paar lijnzwemmers. Misschien was het te druk op het water? Drie keer vond een booteigenaar dat hij pal voor mijn neus moest gaan klootviolen. Raar volk. Met al die drukte op mijn stek kunnen de karpers best even het hazenpad gekozen hebben. Of misschien lag mijn onderlijn wel in de knoop? Ik voerde gewoon door, maar nog steeds aangepast dus minder.

Ik ving die tweede keer nog wel een stuk vislijn met een klont lood en een lading mosselen eraan. Als dit de helft van de tijd aan je haak hangt vang je ook niet veel…

Eergisteren tenslotte viste ik weer een uur. Na een half uurtje stuiterde mijn waker even snel op en neer. Duidelijk het kopschudden van een karper. Dat de run uitbleef gaf aan dat de haak uit de lip geschud was. Bij ophalen een tijdje later bleek de wartel uit het gewicht geschoven. Misschien niet goed vastgezet en daardoor niet goed geprikt? Net toen ik wou stoppen kwam aanbeet twee. Een wilde vis schoot alle kanten op. Ik had houden en keren. Duidelijk weer zo’n snel schubkarpertje. En toen ineens was het over. De onderlijn was gebroken. Niet op een knoop maar gewoon ergens halverwege.

Misschien beschadigd door een mossel? Ik weet het niet zeker, maar heb het onderlijn materiaal weggegooid. Ik dacht dat het 20 lbs hooklink was maar het bleek 15 lbs. En het bleek dus ook onbetrouwbaar voor mijn visserij. Mijn onderlijnendoos heb ik leeggehaald en vervolgens weer gevuld met uitsluitend onderlijnen geknoopt van 25-ponds materiaal. Ik moet me houden aan mijn voornemens en voorbereid zijn op grote sterke vissen. Geen concessies meer!

Deze stek laat ik nu even met rust. Als anderen hier ook vissen stop ik met voeren. Twee alternatieven heb ik nog achter de hand. Zo ben ik al vele weken regelmatig aan het voeren op een stek waar ik met de boot wil gaan vissen. Binnenkort heb ik wat meer vrije tijd en dan wil ik hier eens kijken wat ik er de afgelopen periode heb opgebouwd. Verder ga ik voor het weekend nog met vismaat Mike vissen. Ook hiervoor is de voorbereiding al weer een tijdje bezig. 

Dagelijkse maaltijd voor 1 van de stekken.

Wij mijn blog zo volgt zou kunnen denken dat ik zwaar teleurgesteld ben vanwege de gemiste vissen van de laatste tijd. Echter niets is minder waar. Buiten het feit dat ik enorm geniet van aan het water zijn ontwikkelt mijn visserij zich. Ik besteed nu aandacht aan details die, als alles later in het jaar samenkomt, me een paar prachtige vangsten gaan opleveren. Daar ben ik zeker van. Ik heb grootse plannen voor het najaar. Maar misschien komt morgen al zo’n vis langs die ik me nog jaren ga herinneren! In de karpervisserij weet je het nooit. Voor het weekend volgt nog een update, ik spreek u dus snel weer! Tot later!

ps. de foto in de header maakte ik onlangs toen ik in de kano een aantal mogelijke jachtgronden bezocht. 

vorige bericht    volgende bericht