Hoi! Als je een aantal karpers op rij mist kun je gaan kniezen, maar veel beter is het om de kater weg te spoelen met een paar mooie vangsten. En dus ging ik vissen. Een week geleden had ik op deze stek al gevoerd maar toen kwam het er niet van om te gaan vissen. Daarom voerde ik de afgelopen week nog een paar dagen teneinde op vrijdag de zoete vruchten van mijn investering te gaan plukken. En zoet smaakte het!

Omdat ik op deze stek nu en dan vissen verspeel aan met mosselen begroeide obstakels op de bodem waar de lijn onderdoor roetsjt tot deze breekt op de fluorcarbon hoofdlijn besloot ik tot een aanpassing. Aangezien er palen staan op ongeveer 22 meter afstand besloot ik een kevlar leader van 25 meter op de spoel te zetten. De obstakels mag een vis sowieso niet bereiken. Deze kevlar lijn heeft nul rek, is nagenoeg onbreekbaar en dus is verspelen op mosselen vrijwel onmogelijk. Als compensatie liet ik de carbon hengels thuis en nam een lange taaie glashengel mee. Deze hengel buigt over de hele lengte en vangt klappen van een vis perfect op. Rustig drillen met zo’n taaie hengel moet voorkomen dat de haak lost of het begeeft. Het bleek een gouden greep.

Ook qua onderlijn deed ik trouwens een aanpassing. Willem, een trouwe lezer van mijn site, wees me op de ‘no escape safety clip’ van Carp Whisperer. Met deze clip kan een karper in geval van lijnbreuk het lood gebruiken om via een vernuftig lus systeem de onderlijn van de hoofdlijn te trekken. De vis blijft dan dus met uitsluitend het korte onderlijntje achter. Omdat aan zo’n clip een wartellood gehangen moet worden kon ik mijn inline-loodjes niet gebruiken. En in plaats van wartelloden aan te schaffen besloot ik voor stenen als gewicht te gaan. Vier grote kiezels nam ik onder handen en een dag later waren ze inzetbaar voor mijn loodvrije visserij.

Vrijdagavond rond 20.00 uur vertrok ik naar de waterkant. De kinderen lagen op bed en ik had precies twee uurtjes om mijn ding te doen. Ik viste met 1 hengel met mijn veilige systeem. Een tweede hengel nam ik mee om daarmee onder de kant te proberen met een dobbertje en brood als aas wat te vangen.

Zo ziet het systeem er uit.

Zoals wel vaker duurde het nog geen half uur. De beetverklikker piepte, de beetrunner gaf lijn af en ik moest in actie komen. Meteen kromde de hengel zich. Voorzichtig hield ik de vis onder controle. Deze ging er niet echt vandoor maar bleef vooral de diepte zoeken. De hengel boog nu en dan tot in het handvat maar gaf geen krimp. Met in het achterhoofd de recente losschieters liet ik de vis rustig moe worden. Na een minuut of vijf kon ik ontspannen. De vis zat in het net!

De grote spiegel zat mooi in de zijkant van de bek gehaakt. Deze was nooit losgeschoten. Met 85 centimeter en 13.9 kg mijn grootste vis van het jaar tot nu toe. Opvallend was de beschadiging aan de staart. Zo te zien een oude verwonding die goed hersteld was.

Na terugzetten ben ik nog een uurtje gebleven maar verdere aanbeten bleven uit. Op de penhengel kreeg ik ook geen aanbeten van grote vissen. Desalniettemin een perfecte visavond. Na afloop gooide ik er weer een paar kilo boilies in. Ik weet zeker dat er meer vissen te vangen zijn. Misschien dat ik snel nog een keer een paar uurtjes hier kan zitten.

Joris Weitjens herkende de vis meteen. Een in 1998 in het Amstelkanaal uitgezette Valkenswaarder met een ‘sluierstaart’. Die inkepingen in de staart had de vis al in juni 1998. Als de karper bij uitzetten drie jaar oud was is de vis nu dus 27 jaar oud. Met recht een monument van de Amstelboezem. Vier eerdere vangsten waren er, waarvan drie keer van de Amstel en 1 keer van de Bullewijk. De laatste vangst was in 2018. Hieronder de plankfoto.

Ik spreek u later weer, tot dan!

vorige bericht    volgende bericht