Met Mike bezocht ik gisteren onze IJmeerstek. Zeven keer had ik daar gevoerd. Zowel ‘s ochtends als ‘s avonds ging er de afgelopen dagen een kilo voer te water. De bodem van mijn vriezer is bereikt, maar de SD kaart van de digitale camera is weer gevuld. Van 6 uur ‘s avonds tot middernacht hebben we gevist. Om 7, 9 en 11 uur ‘s avonds kreeg ik een aanbeet. Alle drie op dezelfde hengel. Drie typische IJsselmeerschubkarpers waren de boosdoener. De vissen waren rond de 75 cm lang en 7,5 kilogram zwaar. Op de overige 5 hengels bleef het stil, tenminste als ik Mike’s brasem niet meereken.
Voor wie onbekend is met het fenomeen IJsselmeerkarper hierbij een paar plaatjes. De eerste vis staat prima op de foto, bij de 2de vergelijkbare vis had ik de camera fout ingesteld. Deze onscherpe plaatjes zal ik niet plaatsen. De derde, wederom vrijwel identieke vis mocht in het net op de foto.
Typische IJsselmeerschubkarper
Typische IJsselmeerschub in het net
De 24mm Red Bullies vallen duidelijk in de smaak. Aangezien er gemiddeld om de 2 uur een aanbeet kwam vermoed ik dat als ik vier uur langer was gebleven er nog 2 identieke vissen uit waren gekomen.
Overigens poepte de eerste duidelijk verteerde RB15 uit. De tweede deed dit niet. En van de derde weet ik het niet. Of ik ze ving dankzij het voeren is dus niet geheel duidelijk.
Verder vermaak kwam onder ander van een koppel ijsvogels die hun 4 kinderen vliegles gaven en twee uilen die mijn kruin wel interessant leken te vinden. Mike’s buurman kwam nog even buurten evenals zijn vriendin. De eerste trakteerde ons op een koud blikje bier. De tweede op een kop hete koffie. Ook aan de waterkant, in the middle of nowhere, wordt er goed voor ons gezorgd.
Omdat de boilies op zijn moet ik even weer aan het werk. 20 kilo deeg staat inmiddels te ontdooien, morgen ga ik daarmee weer aan de slag. Morgenavond gaan vervolgens de voorbereidingen op een volgende vispoging weer van start. U hoort daarover een volgende keer meer. Tot dan!