Goedemorgen! Vroeg in het voorjaar ontdekte ik tijdens het snoekvissen uit de kano met mijn dieptemeter een diepe geul in een verder qua diepteverloop vrij saai water. Vorig jaar tijdens de droogte werd een stuk verderop water de polder ingepompt en de hierdoor veroorzaakte stroming had in een bocht de bodem flink uitgesleten. Een mooie schone geul, zo’n 80 cm dieper dan omliggend water, was ontstaan. Dit leek me een mooie plek om eens wat voer achter te laten teneinde een karper te verleiden. Vorige week dinsdag stortte ik de eerste emmer gekookte mais. Bijna 10 kilogram zwiepte ik langs de oever in de geul. De volgende dagen herhaalde dit tafereel zich. De laatste twee dagen halveerde ik de mais hoeveelheid, maar strooide ook een pondje boilies. Afgelopen zondag, na 5 dagen voeren, wilde ik gaan kijken wat mijn inspanningen hadden opgeleverd.

Na een kanotocht op de Kortenhoefse plassen en een kleine twee uren genieten van de overwinning van Max Verstappen kwam ik op zondag om 18.00 uur aan op mijn beoogde stek.

Waterlelies bij Kortenhoef

Voor de gelegenheid had ik besloten op één hengel met een old-skool schuifsysteem te vissen. Mijn nieuwe lichte, door Co Sielhorst gebouwde karperhengeltje, met daaraan een klein molentje met 25/100ste fluorocarbon vislijn leek me wel een mooie combinatie voor dit systeem. Hoe deze visserij in zijn werk gaat heb ik geprobeerd met een getekend plaatje weer te geven.

Bovenin dit plaatje ziet u de onderlijn constructie. Aan het haakje een hair met een paar maiskorrels. Een groene line aligner van rubber verlengt de haaksteel een beetje en zorgt dat de haakpunt bij een aanbeet mooi richting de (onder)lip van de vis draait. Een stukje putty op de onderlijn houdt deze mooi tegen de bodem. Aan het eind van de onderlijn knoopte ik een kleine wartel. Op de wartel heb ik een rubbertje geschoven om de knoop te beschermen. En daarboven, op de hoofdlijn komt een schuivend loodje met een groot oogje zodat de lijn hier soepel doorheen schuift.

old skool karpervissen met een schuiflood systeem

Onder in het plaatje ziet u ook de hengelopstelling. De hengel staat op twee steunen. Tussen de voorste steun en het eerst volgende oog hang ik een licht wakertje bestaande uit een opgerold stripje aluminium folie. Als een vis het aas pakt en in beweging komt zal de lijn strak getrokken worden en gaat het wakertje op de kant omhoog. Vervolgens is het aan de visser om de haak te zetten. Een kind kan de was doen.

Een kleine toevoeging nog. Ik viste (meestal) met drie maiskorrels aan de hair, waarvan de derde een drijvende kunststof nep maiskorrel was. Enerzijds is deze plastic korrel iets minder kwetsbaar en zorgt zo dat kleine visjes de korrels niet van de hair kunnen sabbelen. Daarnaast zorgt het feit dat deze korrel lichter is dan water ervoor dat het gewicht van de haak wordt gecompenseerd. Het geheel schiet dus naar binnen als een vis het spul opzuigt.

Een voordeel van deze visserij is dat elke beweging van het aas zichtbaar is op de kant. Zelfs als een vis alleen maar aan het aas snuffelt is dit al zichtbaar aan het lichte alu-folie wakertje. Een zenuwslopende visserij dus waarbij je scherp als een mes moet zijn om snel te kunnen reageren op de soms onverwachte knalharde aanbeten.

Tot zover de uitleg over mijn old-skool visserij. Een tweede hengel met vastlood en Red Bullie er aan legde ik een stuk verderop. Deze heeft minder aandacht nodig, maar vergrootte hopelijk wel mijn kansen.

Een flinke lading aanbeten kreeg ik te verwerken. Wel uitsluitend op de old-skool mais hengel. Een paar wist ik vast te leggen met mijn mobiele telefoon. In het filmpje hieronder een voorbeeld van zo’n harde aanbeet.

Helaas waren alle aanbeten van brasems. Na 4 uurtjes vissen stond de teller op 14 gevangen brasems. Allemaal gevangen met de mais hengel. Dit keer geen karperaanbeten dus.

De eerste brasem

Is dit experiment nu mislukt? Nee natuurlijk niet. Ik zie veel voordelen in het toepassen van een schuifsysteem. Je ziet veel beter wat er op de bodem gebeurt, het is een actievere visserij dan met vast lood en het werkt wellicht dressuur doorbrekend. Daarnaast is het vissen en vangen met lichtere hengels een genot. Als de omstandigheden het toelaten wil ik hier zeker vaker gebruik van gaan maken. Conclusie is wel dat mais misschien op dit water niet het beste aas is om mee te gaan voeren.

Desondanks ben ik zeker dat er karpers de afgelopen dagen hebben meegesnoept van de gedekte tafel. Laat ze maar wennen aan vreemd voer zoals mais en boilies. In de toekomst zal ik daar zeker nog de vruchten van plukken. Morgen (donderdag) zal ik weer een poging wagen in het kader van Project xxx. Er is al weer drie keer gevoerd. Zaterdag vervolgens staat weer een ander visavontuur op de planning. Wederom met een vernieuwde voeraanpak. Daarover vertel ik een volgende keer meer. Tot dan!

Vorige bericht       Volgende bericht