Na mijn vangst afgelopen vrijdag van de flinke karper van de Vecht liet ik bij vertrek een mooi voertapijtje achter in het water. Gewoon een brede streep RB15 boilies van de kant tot ongeveer 10 meter verderop. Elke passerende karper probeer ik zo te onderscheppen. Ook de twee dagen erna, zaterdag en zondag, voerde ik een kilootje Red Bullies. Maandagavond besloot ik vervolgens eens te kijken of er weer een vis op me lag te wachten.

Vanwege het mooie weer en daarmee gepaard gaande drukte op het water, plus daarbovenop de meerkoeten familie die op mijn stek huist, besloot ik pas rond half 10 te beginnen met vissen. Uiteraard kwam meteen de familie meerkoet weer op visite. Omdat ik niet bijgevoerd had vonden ze uitsluitend mijn aasboilies. Deze liggen met 80 gram lood op de bodem gefixeerd dus ze gaven het al snel op. Een half uurtje later begon het te schemeren en durfde ik wel wat boiliekruim rond mijn aas te strooien. Eigenlijk begon het echte vissen toen pas.

Van ongeveer 10 tot even na middernacht heb ik gewacht op een aanbeet. Ik heb dus een krappe twee en een half uur gevist. Alleen een joekel van een brasem kon ik even haken. Een karperaanbeet bleef uit. Deze blanks zijn echter ingecalculeerd. In mijn jacht op een dertig-plusser zal dit nog veel vaker gebeuren. Zeker als ik dit soort korte vispogingen waag. Ik kan er tegen. Ik ben overtuigd dat die joekel van een karper uiteindelijk langs gaat komen.

De komende dagen laat ik de stek even met rust. Vanwege het warme weer heb ik besloten me pas vanaf aanstaande zaterdag weer met karpers op de Vecht bezig te gaan houden. Even wachten tot de ergste hitte voorbij is. Ondertussen borrelt het in mijn hoofd van de visplannetjes. Zo heb ik onlangs een verkenner op pad gestuurd naar een aantrekkelijk water hier in de buurt en deze kwam met enthousiaste berichten terug. Verder zal ik komend weekend op een ander water een poging wagen met mais. Een eerste emmer mais is ondertussen gevoerd. De tweede staat momenteel af te koelen en een derde staat in de week. Hopelijk kan ik komend weekend mijn eerste karper ooit op zelf bereide mais vangen.

Wat misschien nog wel leuk is om te vermelden is dat mijn tweede spiegelkarper van 10 juni ondertussen weliswaar nog niet is gematcht aan een uitzetting maar wel al twee keer is teruggevonden tussen de gemelde vissen. Mijn vis is namelijk twee jaar geleden ook al eens gevangen op ongeveer 10 kilometer ten oosten van mijn vangplaats. Een bevriende coördinator van een buur-SKP-project kwam de foto uit 2017 bij toeval tegen en herkende de vis direct. Eind juni, dus twee weken na mijn vangst, werd de vis een kilometer of 10 zuidelijker weer teruggevangen. Ik kreeg de foto opgestuurd en herkende de vis ook meteen. Het is dus duidelijk een vis die zich in deze regio thuis voelt maar die niet honkvast is. Hieronder nog eens de foto van deze vis nadat ik deze in juni gevangen had.

Ondertussen wordt er in de uitzetarchieven nog steeds gezocht naar deze vis. Mocht alsnog de uitzetfoto boven water komen dan leest u daar te zijner tijd over op mijn website.

Komend weekend wordt er dus weer gevist. Daarover zal ik een volgende keer een verslagje schrijven. Ik spreek u dan weer, tot later!

Vorige bericht        Volgende bericht