Hoi! Nou de visdip is over hoor!! Toen ik de afgelopen weken na te veel werken ook op de oevers van mijn viswater te veel drukte vond had ik het even helemaal gehad. Symptomatisch was vorige week. Met mijn nieuwe grote 27 mm boilies had ik net een nieuwe voerstek opgestart toen ik de volgende avond een camper aantrof op deze stek met daarnaast een hele kermisattractie aan karpervisapparatuur. Overal lichtjes en belletjes. Ik was er even helemaal klaar mee!

Even wist ik het helemaal niet meer en toen ineens was daar het houvast. Een oud-karpervisser die ik sprak vertelde me over een plek waar hij in het voorjaar altijd karpers zag opwarmen. Tot op de vierkante meter vertelde hij me waar hij ze zag. In een luw hoekje in de buurt van een paar boten aan een steigertje. Zelf viste hij al jaren niet meer en dus mocht ik gebruik maken van deze kennis. En waar karpers in het voorjaar opwarmen weet je dat ze in de buurt overwinteren. Toen ik ook nog eens toestemming kreeg om via privéterrein vanaf het steigertje te mogen voeren werd ik helemaal gelukkig. Vissen moet hier met behulp van mijn kano, maar voeren kan ineens met het fietsje! Ik zag eindeloze mogelijkheden!

Drie dagen voerde ik ruim met de nieuwe 27mm knikkers. Volgens de bedenker van het recept prima bollen waar in Frankrijk grote jongens mee worden gevangen. Ik heb er vertrouwen in!

Omdat ik mijn hengels op ruim 70 meter afstand moet positioneren en de vissen weinig ruimte mogen krijgen besloot ik met gevlochten lijn te gaan vissen. Mijn standaard lijn heeft zo’n 10% rek en dat betekent dat ik minimaal 7 meter afstand moet houden van het steigertje met de boten. Dat vind ik te veel. De gevlochten lijn heeft geen rek. Als ik met de slip dicht op deze afstand ga vissen kan ik met gevlochten lijn mijn aas vrijwel tegen de romp van zo’n boot laten zakken. Perfect. Met mijn lange soepele hengels die voldoende demping hebben denk ik dat dit verantwoord is. In ieder geval beter dan lijnbreuk riskeren.

Om in het uitzonderlijke geval van toch een eventuele lijnbreuk de karper niet met een aantal meters vrijwel onbreekbare lijn op te zadelen moest ik puzzelen op een veilig systeem. Online vond ik de oplossing. Een helikopter-rig met aangepast vast lood systeem. Ik zal in een apart artikeltje op mijn blog hier binnenkort meer over vertellen.

Vrijdagochtend rond 10 uur fietste ik weg van huis. De kano op de kar achter de fiets, volgeladen met visspullen. Na het nodige fiets, -kano en installeer werk lagen tegen twaalven de beide aasjes te wachten op een hongerige vis.

De hengels in het riet, hier viste ik nog met twee.

Aanbeten zijn snoeihard met zo’n gevlochten lijn. Nul rek, dus de waker knalt omhoog en als je er niet snel bij bent wordt de hengel gelanceerd. Ik zat daarom continue met mijn waadpak aan in het water op de kano naast mijn hengels. Scherp als een mes.

En toen, ineens, toch nog onverwacht, kwam die aanbeet. De waker knalde omhoog, de hengel krom, de steunen scheef in het water. In een reflex pakte ik de hengel die op het punt stond het water in te schieten. Even later was ik in een stevige dril verwikkeld. Gelukkig deed de sterke spiegel aan de andere kant van de lijn niet al te vervelend. Alle uitbraakpogingen waren richting diep water, weg van de obstakels links en rechts. Na een handvol minuten lag de vis aan het oppervlak, moegestreden. Bij het scheppen stapte ik iets te ver en zakte nog even met beide benen tot aan mijn knieën in de drek, maar de vis was binnen. Al steunend op de kano wist ik eerst het ene en daarna het andere been met enige moeite weer uit de drek te krijgen. Daarna kon ik met mijn buit op de foto.

De eerste is binnen, wat een beauty!

Voor het fotograferen draai ik steevast de andere hengel binnen. Ik heb geen zin in een tweede aanbeet terwijl ik met een vis aan het klootviolen ben. Een flinke serie plaatjes schoot ik met de prachtige spiegel. Wat een begin op deze nieuwe stek!

Na retourneren van de spiegel (13 kg zwaar) kon ik beide hengels weer uitvaren. De ene tegen de boeg van de boot aan de overkant, de andere een meter of wat dichterbij en meer bij de achterkant van de boot. Een paar handen halve boilies volgden de aasjes. Het wachten kon beginnen.

Genietend vergat ik alle tijd. Wat een heerlijke stek en geen kip die me hier zou lastig vallen. Het kan een half uur later geweest zijn, misschien een uur, toen de geschiedenis zich herhaalde. Opnieuw een keiharde aanbeet. Nog net kon ik de hengel grijpen, de steun was al weer scheef getrokken. Een loeisterke vis deed ditmaal alles wat de vorige naliet. Meteen koers naar rechts waar gevaar op de loer lag. Dit werd penibel! Ik moest de kano in!

Snel het grote net op de punt, de hengel onder de elleboog omhoog en de peddel in de hand. Zo liet ik de vis mij naar zich toe trekken. Zeker een kwartier nam de vis me op sleeptouw. Ik wist natuurlijk al lang dat het een grote jongen was. Maar hoe groot? Lang bleef de vis diep. Elke keer als ik deze omhoog probeerde te krijgen was de reactie een woedende ruk naar beneden waardoor de hengeltop nu en dan onder water dook. Maar uiteindelijk voelde ik de vis moe worden. Eerst zag ik een schim en even later liet het monster zich in zijn geheel zien. Het was een spiegel! Wat een joekel! Gelukkig ging alles goed en een aantal minuten later had ik de vis in het net. Met het net overdwars op de kano kon ik de weerhaakloze wide gape haak uit de onderlip plukken. Deze had geen millimeter bewogen. Perfect, en dat ondanks de rekloze lijn. Met de vis naast me peddelde ik voorzichtig terug. En toen gebeurde waar ik het bangst voor was.

Terwijl ik met mijn buit weer in de buurt kwam van mijn visplek zag ik de tweede hengel krom knallen. Oh nee, nog een aanbeet! Gelukkig bleef de hengel hangen in de achterste steun. Het was een wonder! De slip gaf nu en dan een beetje lijn af, ondanks dat deze vrijwel dicht gedraaid was. Nog een paar meter kanoën. Daarna de kano vast en eruit! Als de hengel maar niet losschoot! Snel stapte ik door het ondiepe water en pakte de hengel. Goddank, dat had heel anders kunnen aflopen. Het schepnet lag nog overdwars op de kano met de grote spiegel er in. Deze tweede vis moest er dan maar bij.

Helaas deed deze tweede vis echter ook verrekte lastig. Links van me verdween de vis in het obstakelrijke deel. Shit, vast! Ik legde de hengel weer in steunen en besloot me eerst om de grote vis te bekommeren. Snel deed ik deze in de weegzak en hing deze op een veilige plek in het water. Nu met het net weer de kano in! Toen ik bij de plek aankwam waar de vis vastzat zwom deze zichzelf gelukkig los. Nu rustig uitdrillen. Met beleid geleide ik de grote schubkarper om een paar obstakels heen en even later zat ook deze in het net! Wie zegt dat vissen ontspannend is?

Terug bij de kant legde ik het net met de schubkarper even weg. Wel met de vis in het water uiteraard. Eerst de grote spiegel op de foto. In alle haast ben ik gescalpeerd op alle foto’s. De vis is er echter niet minder mooi om.

Met 90 cm en 16,2 kilogram vlees rond de graten een echte droomvis. Dat een mondhoek in het recente verleden wat beschadigd is geraakt mocht de pret niet drukken. Dit zal op het IJmeer, waar vissen niet vaak worden gevangen, wel weer herstellen. Aan de dikke gele drol die de vis op mijn mat achterliet was duidelijk af te lezen waar deze gisteravond gedineerd had.

Al met al nam het fotograferen en wegen misschien twee minuten in beslag. Na terugzetten kon ook de andere vis op de foto. Een prachtige schubkarper met een bijna perfect schubbenkleed. 84 centimeter lang en 9,8 kilogram zwaar. Let op de mooie herfstkleuren!

Ik kon mijn geluk niet op. Wat een vissen! Van mijn laatste 30 karpers was er maar 1 boven de 10 kilogram en nu ineens binnen korte tijd vissen van ruim 16, exact 13 en bijna 10 kg. Zou voeren met grote boilies dan echt het antwoord zijn?

Na deze dubbelrun besloot ik met 1 hengel verder te vissen. Ik laat het aas zakken dus dit ligt altijd perfect, geen kans op in de war werpen. Over het nut van die extra hengel(s) op een voerplek twijfel ik al veel langer. De vissen vinden het aas echt wel. Deze tweede hengel ligt al snel in de weg en die dubbele aanbeten leveren me zoveel stress op. Ik heb geen zin om dit nog eens mee te maken!

met één hengel verder vissen

In de uurtjes die volgden kreeg ik nog twee aanbeten op deze ene hengel. Twee schubkarpers, eigenlijk te licht voor het formaat aas kregen het toch voor elkaar zich te haken. De eerste was 87 cm en 8,5 kilogram. Met deze vis ben ik nog wel even op de foto gegaan.

De vijfde en laatste schubkarper was een stukje kleiner en heb ik meteen in het net onthaakt en weer laten zwemmen. Ik schat deze op misschien 70 cm en zo’n 6 kilogram.

Ik zal eerlijk zijn, er had vandaag van alles mis kunnen gaan. Maar gelukkig had ik vandaag een engeltje op mijn schouder en zat alles een keer mee. Wat een prachtige vissen. 

Aanstaande maandag begint mijn werkweek weer en dus ben ik voorlopig weer afhankelijk van avondjes vissen. Als het weer echter zo goed blijft als nu komen er vast nog wel wat mooie vissen uit. Voor nu geniet ik nog even verder van mijn vangsten van gisteren. Tot later!

vorige bericht   volgende bericht