Als je ruim 2 kilo erg grote boilies voert en een dag later binnen een half uurtje een grote vis haakt dan kun je er van uit gaan dat er meer te halen valt. En dus kon ik niet wachten om terug te gaan. Uiteraard bleef ik voeren tot de volgende gelegenheid. En die was twee dagen later. Dit keer liet ik de penhengel thuis. Ik vis niet op aantallen maar doe aan ‘specimen hunting’. Die ene grote vis wil ik vangen. En daarvoor leek vissen met één hengel me voldoende. Een tweede hengel op deze stek leidt af, verstoort het water en geeft alleen maar gedoe. In twee uurtjes zou een vis mijn boilie echt wel vinden. En wat ik niet vang komt dan later wel op de mat.
De aanbeet kwam al snel en was er één volgens het boekje. Een paar minuten eerder piepte de beetverklikker al even ten teken dat een grote vis de lijn even beroerde. Mijn dikke kevlar lijn zal niet snel een karper verschrikken. Ik ging er goed voor zitten. Even later, een piep, nog een piep, en toen werd er rustig lijn van de spoel getrokken. Ik pakte de hengel en begon de dril. Wederom met geduld, er was voldoende ruimte tot de obstakels en de vis leek niet van plan er echt hard vandoor te gaan. Na een paar minuten kwam de vis wat hoger, opnieuw een grote spiegel! Het drillen met de glashengel is een feest, elke klap wordt perfect opgevangen en er zit voldoende power in om als het nodig is flink druk op een vis te zetten.
Na een aantal minuten kon ik de hoog gebouwde vis boven het net trekken. Binnen! Het haakje zat perfect midden in de onderlip. Wederom goed gehaakt. Bij grotere vissen is dat toch vaker het geval.
Met 80 centimeter en 12,9 was de vis net een fractie kleiner dan de spiegel van twee dagen eerder, maar wederom ruim boven de 25 pond.
Na terugzetten moest ik mijn onderlijn even vervangen. De Carp Whisperer Bow haak maatje 6 leek een beetje uitgebogen. Een nieuw onderlijntje zat er zo aan en toen kon ik opnieuw inleggen.
Misschien twee minuten later volgde aanbeet twee. Een bevestiging dat een tweede hengel nergens voor nodig is. Dit keer was de dril heel anders. Een wilde snelle vis schoot alle kanten op. Het voelde ook anders. Misschien vals gehaakt? Ik besloot heel rustig te drillen. Gelukkig bleef het schubkarpertje hangen. Uiteindelijk bleek de haak wel in de buurt van de bek te zitten, maar aan de buitenkant. Het is me ondertussen wel duidelijk. Die schubkarpertjes komen in groepjes voorbij, azen vanwege de concurrentie enorm gehaast en prikken zich veel minder voorspelbaar dan de grotere exemplaren. Mijn losschieters van vorige week kunnen hierdoor verklaard worden. Dat geeft de burger weer moed, als de grote jongens maar blijven hangen!
Rond half 10 besloot ik op te ruimen. Anderhalf uur gevist en twee karpers op de mat. En dat met maar één hengel. Ik ga dit vaker doen.
De spiegel wist ik al snel te matchen aan een in 2012 op de Vecht uitgezet exemplaar. Deze vis is al een paar keer eerder gevangen op respectievelijk 14,5 en 15 kilogram en blijft redelijk in de buurt van de uitzetplek. Dan weer wat noordelijker, dan weer wat zuidelijker. Ruim 12 jaar oud dus en in blakende gezondheid.
Bij vertrek strooide ik weer kwistig met mijn boilies. Nu ze op mijn voer zitten wil ik er lekker van profiteren. Laat ze maar groeien totdat ik langskom! Misschien dat ik later deze week nog een avondje met een hengel deze stek bezoek. Tot later!