Wauw… meer kan ik er niet over zeggen. Tien dagen voer ik ondertussen op drie plekjes op de Vecht, elke dag 250 gram grote zelfgemaakte Brown Bastard boilies per stek. Gisteravond besloot ik een paar uurtjes op stek 2 te gaan vissen. Anderhalf uur heb ik gevist, toen was de buit al binnen. Ik kan het nog steeds niet geloven.

De afgelopen dagen tijdens het voeren viel me al op dat een meerkoet op stek 2 nog steeds niet veel aandacht besteedde aan mijn boilies. En toen ik eergisteren een half uurtje na het voeren in de schemering weer langs het water fietste dacht ik enkel grote kolken te zien in het water. Allemaal goede voortekenen.

Goed, gisteravond stek 2 dus. Een stek met aan de ene kant een brug en aan de andere kant allemaal palen in het water. Vanwege de obstakels viste ik met haken zonder weerhaak. Beide hengels viste ik ook met een verticale boltrig, dus met dobber boven het lood. De lijn wordt zo van de bodem gehouden dus minder kans op beschadiging en lijnzwemmers.

Rond half 8 lagen beide hengels in. Tijdens het inwerpen stopte een klein autootje met twee Engelsen achter me. Het waren karpervissers. Ze waren op visvakantie in Nederland en op zoek naar een viswater. De Vecht stond ook op hun lijstje. Ik heb wat met ze gekletst maar kon ze ook niet veel verder helpen. Het is nog vroeg in het jaar en karpers van boven de 40 pond heb ik nog nooit gevangen. Ze waren hun interesse snel weer kwijt en even later reden ze verder.

Mijn vriendin was gisteravond meegekomen naar de waterkant. Een 20-tal meters van de stek settelden we ons in het lange gras en aten daar ons avondeten en keuvelden wat. Ik verwachtte nog geen aanbeet, zo tegen de schemering zou het moeten gebeuren.

Rond half 9, de schemering begon te naderen, besloot ik beide hengels even opnieuw in te leggen. De linker iets dichterbij, de rechter wat dichter tegen de palen. Beide opties leken me wat veiliger. Bij een aanbeet aan de linker hengel zou ik de vis voor de brug moeten stoppen. Bij een aanbeet rechts zou de vis nu hopelijk van de palen wegzwemmen richting dieper water.

Ik had de linker hengel net opnieuw ingelegd toen ik ineens een keiharde aanbeet kreeg op de rechter hengel. De beetrunnerslip gierde het uit en de hengel knalde krom in de steunen. Karper! Meteen greep ik de hengel vast en zette flink druk. Gelukkig hield de sterke vis zich aan het protocol en zwom met een noodvaart van me af richting midden. Door richting palen te trekken kon ik de vis redelijk de andere kant op sturen.

Toen ik de vis op een gegeven moment wat dichterbij had begon ik hem toch weer te knijpen. De vis was nog lang niet moe en kon zo naar rechts richting palen zwemmen. Gelukkig zette de karper nog eens de turbo erop en met een onhoudbare spurt vertrok deze weer richting dieper water en weg van de obstakels. Ik hield de spanning op de lijn en langzamerhand raakte de vis vermoeid.

Dril van de schubkarper op de Vecht

De tweede keer dat de vis dichterbij was maakte ik me geen zorgen meer. De vis was moe en als het nodig was kon ik nu wel wat forceren. Dat was echter niet nodig. Na een paar minuten rondjes draaien onder de top kon ik het net rond de schubkarper omhoog trekken. Yes, binnen!

Snel legde ik alle spullen klaar voor onthaken, meten en wegen en haalde daarna de vis uit het water en op de onthaakmat. Een prachtige grote, maar gedrongen brute schubkarper lag naar lucht te happen. De vis had een grote kop en enorme staart, wat een prachtig dier.

Onthaken was een peuleschil. De haak zat mooi onder in de bek en had ondanks de stevige dril geen schade aangericht. Het meetlint gaf 84 cm aan en de unster 11.9 kg. Na aftrek van het net bleef daar 10.5 kg vis van over. 21 pond karper dus.

21 pond brute schubkarper van de Vecht

Mijn vriendin schoot wat foto’s en na misschien anderhalve minuut kon ik de super mooie schubkarper weer terugzetten in de Vecht. Meteen zwom deze het net uit en met een paar staartslagen verdween de vis in het diepe donkere Vecht water. 

Nu de buit binnen was besloot ik meteen op te ruimen. Op zo’n snel succes op de Vecht had ik niet durven hopen. Blijkbaar werkt de tactiek.

Al de stekken zijn gisteravond weer van voer voorzien en daarna was het tijd om na te genieten met een welverdiend koud biertje. Als het visjaar zo begint kun je alleen maar blij zijn. Ik geniet nog even verder.

Tot later!