Zorgvuldig heb ik de derde stek op de Vecht opgebouwd, 12 dagen is er gevoerd met mijn Spicy Seven superboilie  en vrijdagavond werd het tijd om te oogsten. En oogsten werd het. Tjonge wat heb ik geoogst. Hier een uitgebreid verslag van de vangsten.

Om 19.00 uur ben ik ter plekke. Op dit plekje, iets noordelijker dan de vorige twee stekken aan de Vecht, heb ik langs de rietkraag gevoerd.  Aanvankelijk met 250 gram superboilies per dag, opgevoerd tot 750 gram op de laatste drie voerdagen. Ik kan de hengels hier nog net tussen de snel groeiende rietstengels door prikken en heb een klein gaatje om eventuele vissen te landen. Nog een paar weken en vissen zal hier niet meer gaan.

Bij aankomst is het nog droog maar al snel begint het te onweren en regenen. Op mijn onthaakmat verzamelt zich een flinke plons water. Gelukkig heb ik mijn grote paraplu mee en kan ik het redelijk droog houden. Een brasem die tijdens de fikse bui de boilie pakt helpt mee en schiet weer los voordat ik doorweekt ben.

Mat in de regen

Het is tegen negenen als de volgende vis zich vergist. Een winde van rond de 50 centimeter blijft wel hangen en kan nog mooi even bij daglicht op de mat en op de foto.

Winde

Een uurtje later volgen binnen een minuut twee aanbeten van brasems Beide komen even op de kant maar ik heb ze niet gefotografeerd.

Mijn vriendin komt een bezoekje brengen en ze is nog maar net weg als ik een run krijg op de linker hengel. Karper! Snel smijt ik de andere hengel aan de kant. Deze ligt anders in de weg in het kleine gaatje in het riet. De dril gaat verder zonder problemen en al snel ligt de vis in het net. Met de karper in het net bel ik mijn vriendin die nog op de fiets zit en wel terug wil komen om foto’s te maken. Terwijl ik op haar wacht leg ik de andere hengel weer in de steunen.

De foto’s zijn helaas niet goed gelukt. We moesten in de regen en in het donker wat puzzelen met de instellingen van de camera en vonden zo snel niet de juiste.

Special effects foto van karper nummer 1

Nadat ik de karper terug zet bekijken we de foto’s even en verbeteren de camera instellingen. Mocht er weer een vis bijten dan weten we nu hoe het moet.

Dan valt me op dat de andere hengel op de grond ligt. Die had ik toch op de steunen gelegd? Het zal toch niet? Het zal dus wel. Terwijl wij met het fototoestel hannesten heeft een karper het aas van de andere hengel gepakt. Door de regen is de beetmelder uitgevallen en hebben wij niets gemerkt. Er zit warempel een vis aan die zichzelf gedrild heeft. Zonder veel moeite kan ik deze binnenhalen en even later zit een mooi spiegelkarpertje in het net.

Spiegeltje in het net

Ook deze vis wordt gemeten en nu uitgebreid gefotografeerd. 59 centimeter en 5.1 kg is de vis.

De SKP foto

Van beide zijden maken we wat foto’s die we kunnen doorsturen naar de spiegelkarperproject contactpersonen en dan nog een paar man-vis-foto’s. Het poseren en fotograferen gaat steeds beter.

Even poseren

Het is ondertussen half 12 geweest en mijn vriendin gaat weer naar huis. Ik heb beloofd uiterlijk om 1 uur op te ruimen. Beide hengels liggen op de kant. Ik moet het onderlijntje waarmee ik de schubkarper ving vervangen en besluit de andere hengel gewoon weer in te leggen. Met dezelfde boilie er nog aan als waarmee ik de spiegelkarper ving.

Dan plotseling, ik ben nog bezig met het onderlijntje vast knopen,  een keiharde run. De waker gilt het uit en de baitrunner staat als een malle te tollen. Een erg sterke vis heeft dezelfde boilie gepakt als waarmee ik het spiegelkarpertje gevangen heb en is er met een noodvaart vandoor gegaan. Er zit geen stuur op de vis. Van andere vissers hoor ik altijd dat ze de hengel naar links gooien en dat de vis dan naar rechts gaat en vise versa. Nou deze vis lijkt op de visser en laat zich totaal niet sturen. Ze doet wat ze wil en als ik haar uiteindelijk wat dichterbij heb knalt ze gewoon achter de rietkraag en gaat liggen mokken. Wat ik ook probeer, de koppige vis beweegt geen centimeter meer.

Ik heb geen keus. Gelukkig had ik dit scenario voorzien.  Ik heb oude gympen aan en geen electronica in de broekzakken. Bij de eerste stap tussen het riet zak ik al tot mijn kruis weg. Ik sta in het pikkedonker in de koude Vecht. Als ik bij de volgende stap nog verder wegzak gooi ik mijn shirt op de kant, dat hoeft niet nat. Al tastend loop ik door het riet naar de vis die zich een meter of vijf verderop bevindt. Aan de rand van de rietkraag zie ik een joekel van een schubkarper liggen. Ik heb het net niet mee en besluit de vis een zetje te geven. Als een speer gaat deze er dan weer vandoor.

Even hoop ik de dril vanaf de kant af te kunnen maken, maar dan zit de vis weer vast achter het riet. De boze vis wil niet meewerken. Dit keer neem ik het net mee en opnieuw worstel ik me door het riet. Ik ga de vis halen. Deze hangt als een zandzak aan de hengel, er zit geen beweging in. Als ik uiteindelijk tot mijn kin in het water sta weet ik de vis omhoog te krijgen. Bijna trekt deze me nog omver als ze een laatste uitval doet en dan lukt het me de vis boven het net te krijgen. Ik trek het net omhoog en vouw dit bij elkaar, de vis kan er zo niet meer uit. Al zwemmend en proestend, met in de ene hand de hengel en in de andere het dichtgevouwen net, weet ik om een pluk riet heen bij mijn openingetje in het riet te komen.  Het net met de vis laat ik in het water liggen. Op de kant droog ik me een beetje af en bel mijn vriendin. De schat is nog wakker en is bereid een derde keer het hele eind te fietsen om te fotograferen en droge kleren te brengen. 

De vis is ruim 90 centimeter en heeft een flinke pens, ik vermoed een vrouwtje vol kuit. De vis weegt 13,55 kg, ruim 27 pond dus. Het is 12 Mei en ik heb al mijn vijfde twintig plusser in het net. De karpervisgoden zijn me gunstig gezind!

Nukkige vis

Op de mat is de pens goed te zien. We schieten een flinke serie plaatjes en bewonderen de nukkige vis even. Dan mag deze weer zwemmen.

Blije visser

Als deze vis uiteindelijk ook weer wegzwemt ruim ik de boel op. Drie karpers maar liefst, alle karper-aanbeten na 11 uur ‘s avonds. Dit geeft te denken. Mijn vriendin fietst voor de derde keer vanavond door de regen naar huis en even later arriveer ik daar ook, stinkend naar blubberbodem en visslijm. Dat dit succes gevierd is lijkt me duidelijk. 

Ondertussen heb ik ook al weer wat dagen gevoerd op stek vier op de Vecht. Ik heb nog geen vispoging gepland, dus blijf ik daar voorlopig dagelijks een pondje Spicy Seven voeren. Dat de superboilie is goedgekeurd lijkt me ook duidelijk.

Voor nu wens ik u een goed weekend en tot de volgende update!

Tot later!