In mijn jacht op een dertiger van de Vecht moest eerst een prangend probleem getackeld worden. Mijn boilies waren op. Gelukkig had ik nog wel een lading boiliedeeg in de vriezer. Zondagavond werd dit eruit gehaald om te ontdooien. Maandagavond werd het deeg vervolgens in 2 uurtjes verwerkt tot 24 millimeter RB15 boilies.
Mijn investering in een fatsoenlijke boiliespuit op luchtdruk heeft zich al dubbel en dwars terugbetaald. In een paar minuten is ruim 6 kilo deeg omgezet in 6 kilo worsten. Een rollerbaantje dat ik afgelopen week voor een paar euro op de kop tikte vereenvoudigde het proces.
Het rollen van 24 mm boilies is vervolgens kinderspel en tijdens het stomen kan de volgende batch voorbereid worden. Hieronder een kort fotoverslagje.
De boiliespuit op luchtdruk in actie
Deegworsten klaar voor verwerken
Op de rolplank
Na het rollen
Boilies voor het stomen
Boilies in de stoompan
Samen met een lading mais en vismeelpellets gingen de eerste boilies maandagavond te water. Ik had hiervoor een nieuwe stek op de Vecht uitgekozen, een plek waar ik nog niet eerder zat. Hierbij moest ik wel een verbodsbord negeren en een hek over. Ik houd mezelf voor dat het hek bedoeld is om ganzen van de weg te houden en niet om te voorkomen dat mensen de oever betreden. Uiteindelijk heb ik een visvergunning waarmee ik op de Vecht gewoon mag vissen.
Voor donderdagavond stond de eerste keer vissen op de nieuwe stek op de planning. Donderdagavond zag ik echter dat de voorspellingen voor vrijdag veel beter waren. Wat regen, wat wind, een beetje onstuimig, ideaal om rustig aan de waterkant te bivakkeren. Ik stelde het vissen dus nog een dagje uit.
Vrijdagavond om 9 uur lagen beide hengels in. Mijn stek was super comfortabel. Mijn grote onthaakmat had ik als stoel op de waterkant gezet, waarbij het opstaande deel tegen het struweel leunde. Met mijn laarzen in het water zat ik als een koning!
Met de laarzen in ‘t water
De hengels stonden voor mijn neus in het water, de hengeltoppen onder water tussen een paar paaltjes van een oude walbeschoeiing.
De hengel set-up
De rechter hengel had ik naar rechts onder de eigen kant voor een uitloper van wat riet gepositioneerd. De linker lag recht vooruit, zoals de laatste tijd gebruikelijk, op zo’n 5 meter uit de kant. Van de linker hengel had ik de slip vrijwel dicht gezet, deze ligt het dichtst bij een obstakel. De rechter stond wel op de beetrunner. Bij een aanbeet zou anders de top van de hengel tegen de paal kunnen breken en dat wil ik natuurlijk voorkomen. Tussen de beide aasjes lag een strook van boiliekruim en brokjes boilie. Een handvol hele boilies gooide ik er nog overheen. De tafel was gedekt.
Nog binnen het uur kwam de gehoopte aanbeet. Een piep op de linkerhengel. De waker schoot omhoog. Meteen haalde ik de bijna vier meter carbon achterover. En ik voelde helemaal niks. Lijnbreuk! Toen ik de lijn binnendraaide merkte ik dat ik me vergist had, ik voelde het lood toch nog. En toen ineens knalde de hengel krom. Wederom had ik me vergist. De vis was op me afgekomen en toen ik de loze lijn had binnengedraaid maakte ik pas contact. Meteen zette ik vol druk op de karper. Deze was ondertussen onderweg naar het obstakel, maar met volle druk op de vis wist ik dat te voorkomen. En toen ineens gaf de vis het op. Een grote rijenkarper kwam, happend naar zuurstof boven. Tot mijn verbazing kon ik de vis zo boven het net trekken.
In het ondiepe water kon ik de vis in het net onthaken. Bij het wegen bleek dat ik mijn zwaarste vis van dit jaar gevangen had. De vis kwam echter 1,75 kilo te kort om project xxx succesvol te kunnen afronden. Met 13,25 kilogram was het desondanks toch een prachtige rijenkarper.
Rijenkarper van de Vecht, 86 cm en 13,25 kilogram
Na terugzetten ben ik nog drie uren blijven zitten. Een brasem wist ik nog te vangen en verder kwam er nu en dan een piepje uit 1 van de beetverklikkers. Nog meer brasem? Lijnzwemmers? Of karpers die me door hebben?
Een volgende keer zal ik op 1 van de hengels een andere rig doen. Misschien dat ik dan een voorzichtiger azende vis toch ook in de luren kan leggen.
De vis van gisteravond heb ik overigens vandaag meteen gematcht. Het kostte me wat moeite maar toen kwam ik erachter dat het toch weer een bekende is. Vorig jaar, eind juli ving ik de vis op de Vecht bij Weesp. Nu dus een flink eind verderop.
Mijn rijenkarper met de foto van vorig jaar en de plankfoto
Na vier keer vissen op de Vecht met mijn RB15 boilies heb ik ondertussen drie karpers gevangen van respectievelijk 22,4 pond, 25,8 pond en nu 26,5 pond. Ik mag dus niet klagen. De voorbereidingen voor de volgende keer vissen in het kader van dit project zijn ondertussen weer gaande. Dinsdagavond zal ik met Mike een poging wagen de felbegeerde dertigponder te vangen. Ik spreek u later weer, tot dan!