Ik heb gemerkt dat er veel interesse is in mijn zelfgemaakte boilies en het leek me daarom wel leuk om hier stapsgewijs toe te lichten hoe ik dat zelf draaien aanpak. Dit keer daarom geen visverslag maar wat meer toelichting op het hoe en waarom van zelf boilies maken.

Allereerst de redenen waarom ik regelmatig zelf boilies draai. Heel simpel, ik weet dan precies waarmee ik vis en dat geeft vertrouwen. Op gekochte boilies staat nooit wat er exact in zit en de voedingswaarde is vaak onbekend. Bij zelfgemaakte boilies speelt dit niet en daar hou ik van. 

Boilies die ik draai kosten rond de drie euro per kilo aan ingrediënten. Flink voeren loopt al snel in de papieren, maar dat is nog meer het geval bij gekochte boilies. Kosten beperking speelt dus ook een rol.

De oplettende lezer zal zeggen maar wacht even, je koopt toch ook nog boilies! Ja dat klopt, ik heb altijd goed gevangen op Scopex boilies en soms dient het gemak de mens. Als ik wil vissen met licht verteerbare opvallende boilies die zichzelf allang bewezen hebben gebruik ik daarom nog steeds boilies uit de Gooische Karpers-webwinkel. 

Over zelf boilies maken:

Het recept dat ik gebruik en waar ik de laatste weken goed op heb gevangen ziet er als volgt uit:

50% gemalen Frolic, 15% gemalen Trouvit, 11% Polenta (grof), 10% Tarwemeel, 5% ei-Albumine, 5% Sojabloem (ontvet), 1% Kippenbouillon blokje, 1% Allesbinder, 1% Kurkuma, 1% Cajun kruiden.

Dit recept bevat in principe voor een groot deel uit compleet voer, met toevoeging van wat ingrediënten om de rolbaarheid te verbeteren. Veel beter kun je vissen niet geven lijkt mij. Prima geschikt dus voor langere voercampagnes. Maar dat ga ik nog testen.

De kosten per kg zou ik kunnen drukken door beter in te kopen, maar daar heb ik nog niet veel energie in gestoken. Misschien dat ik volgend jaar wel wat ingrediënten bulk inkoop om zo meer te besparen.

De Frolic maak ik fijn met behulp van een ouderwetse vleesmolen/koffiemolen die ik voor 4 euro op een rommelmarkt op de kop tikte. 2 kilo Frolic verwerkt het apparaat binnen een kwartier.

De droge bestanddelen meng ik in een grote afsluitbare ton. Dit soort bussen kun je bijvoorbeeld krijgen bij sportscholen, zij gebruiken Whey protein om eiwitshakes van te maken. Maar je kunt natuurlijk ook een ander type bak gebruiken om te mengen. Het proces is simpel, alle droge ingrediënten afwegen en in de bus, deksel er op en flink schudden. 

Per kilo droge mix gooi ik 8 eieren in een emmer. Aan dit eiermengsel voeg ik eventuele vloeibare ingrediënten toe en dit meng ik met een mixer.  Ook voeg ik een scheutje olijfolie en wat water toe zodat het uiteindelijke deeg straks niet te droog wordt. Te veel water is natuurlijk niet goed, dan wordt het deeg weer te kleverig en rolt het ook niet meer goed. Pas hier dus een beetje mee op.

Langzaam voeg ik vervolgens de droge mix toe aan het eiermengsel, ondertussen alles mengend met een gewone keukenmixer. Als het deeg te dik wordt doe ik het laatste beetje met de hand. De klont deeg plakt als het goed is niet meer aan je handen.

Terwijl ik het deeg een kwartiertje laat staan zodat het vocht goed in de droge stof kan trekken zet ik een grote pan water op het vuur. De tijd die het kost voor het water om aan de kook te geraken spendeer ik efficiënt door alvast de tot dan toe gebruikte spullen op te ruimen en waar mogelijk vast wat spullen af te wassen.

De roltafel plaats ik op een handdoek op het aanrecht zodat dit niet gaat krassen. Een metalen zeef om de boilies uit het hete water te vissen ligt naast het fornuis, evenals een kookwekker en een bakje om de boilies na het koken tijdelijk in te doen. Een droogrek waar de boilies uiteindelijk op gedroogd kunnen worden staat tijdelijk in de bijkeuken.

Zelf heb ik mijn deegspuit en een paar roltafels voor 17 euro op marktplaats gekocht. Ik heb geen idee of dit duur was of niet. Ik weet wel zeker dat ik de kosten er ondertussen ruimschoots uit heb gehaald.

Als het water bijna kookt vul ik de deegspuit met een klont deeg, spuit de eerste deeg worstjes op de roltafel en rol deze met de roltafel tot boilies. De diameter van de deegworstjes moet niet te groot zijn anders rolt het niet meer lekker. Per keer produceer ik zo ongeveer 40 boilies van 18 mm doorsnede. Na het rollen leg ik deze op een deksel van een emmer en ga door met boilies draaien tot het water kookt. Het voordeel van het gebruik van een deksel om de boilies tijdelijk op te bewaren is dat deze flexibel is. Door de deksel rond te buigen kan ik de boilies zo in het kokende water laten rollen.

Per keer gooi ik ongeveer 50 boilies tegelijk in de grote pan en kook deze vervolgens 3 minuten. Hoe groter de pan en hoe meer kokend water, des te meer boilies kunnen er tegelijk in. Als alles efficiënt gaat is het koken de beperkende factor. Na drie minuten drijven als het goed is alle boilies, dan is het tijd ze eruit te vissen. Na uitdruipen kunnen de boilies op een droogrek gelegd worden. Ik droog ze meestal gedurende één nacht. 

Als droogrek gebruik ik kratjes die vroeger voor bloembollen gebruikt werden. Ik heb 10 oude kratjes gekocht voor 20 euro. Op 1 zo’n kratje kan ik ruim 3 kilo boilies tegelijk drogen, dus capaciteit te over. Ik bedek het oude ijzer meestal met keukenpapier zodat de boilies niet met het metaal in aanraking komen maar wel goed kunnen drogen.

De boilies droog ik 1 nacht en gaan dan verpakt per pond in een diepvrieszakje de vriezer in tot gebruik.

De laatste keer kon ik het hele proces van 5,5 kg boilies maken, inclusief Frolic malen en opruimen, doen in ongeveer 2 uren. Let wel op, als je boilies maakt in de keuken is het verstandig te zorgen dat je de keuken brandschoon achterlaat. Maar weinig huisgenoten of partners kunnen achtergebleven resten stinkend visvoer waarderen.

Een aantal wijzigingen wil ik in de toekomst nog doorvoeren. Zo wil ik in de nabije toekomst een tweedehands stoompan regelen zodat ik een paar kilo boilies in 1 keer kan stomen. Dat gaat sneller, kost minder energie, en er zullen minder voedingsstoffen uit de boilies in het water terecht komen. Win-win-win dus. 

Voor volgend jaar ben ik trouwens ook nog aan het broeden op een nieuw recept.  Ik ben een heel eind maar zal nog wat moeten testen. Om een klein tipje van de sluier op te lichten: de boilie gaat “Old Russian” heten. Maar hier zal ik te zijner tijd meer over vertellen. 

Gegroet!